> Hoe het begon...
 In juli 2002 waren wij voor het eerst op vakantie in Italië. We huurden een caravan voor één week op een camping in Toscolano aan het Gardameer. We vonden die omgeving erg mooi en maakten veel uitstapjes naar de diverse plaatsjes aan het meer, onder andere Riva del Garda, Varone, Saló en Arco. Het mooiste vonden we de dagtocht om de Zuid-kant van het meer heen. We gingen 's ochtends al vroeg op weg naar het prachtige schiereiland Sirmione, helemaal in het zuiden. Helaas waren er nog meer mensen op het idee gekomen om vroeg te vertrekken en duurde het nogal een tijd voordat we er waren. Dat mocht echter de pret niet drukken, aangezien we aldoor een prachtig uitzicht over het zonnige meer hadden. Het kasteel in Sirmione (Scaligeri) is erg goed bewaard gebleven en nog bijna helemaal in tact. Ook de Grotti di Catullo, Romeinse badhuizen, waren zeer de moeite waard. We vervolgden onze weg naar het stille dorpje Garda, dat lag te blaken in de middagzon en zaten even bij een cafeetje voor een heerlijke Italiaanse lunch. Na een bezoek aan enkele kleine, Italiaanse (en zeer toeristische) winkeltjes gingen we verder naar Torri di Benaco. Vandaar gingen we met de veerboot terug naar de overkant, waar we vlakbij onze camping weer aan wal kwamen. Onze vakantie hier duurde maar een week, maar onder andere door deze dagtocht aan de zuidkant van het Gardameer en de wandeling in de bergen vlak achter Toscolano (een prachtig landschap met forelvissers, een riviertje, oude watermolens en een waterval) besloten we om hier zeker gauw een keer terug te komen. In tegenstelling tot de meeste mensen waren wij trouwens niet zo gecharmeerd van Verona, waar we ook een dagje naar toe zijn geweest in die week. De arena en het uitzichtpunt bij het forum Romanum waren mooi, maar wij zijn toch echt te nuchter om ons te laten meeslepen door het Romeo en Juliaverhaal, haha.
> Het Plan
Na thuiskomst van onze fantastische vakantie naar Kroatië in 2003 was ik nog steeds erg in vakantiestemming. Vandaar dat ik een beetje begon rond te neuzen op internet: wat zou leuk zijn om in volgende zomer te gaan bekijken... en zie daar onze Italië-plannen kwamen uit de koelkast. Venetië, Pisa en Florence stonden bovenaan ons lijstje. Het zou dus in elk geval een aantal dagen venetië en waarschijnlijk een week Toscane worden. Toen we zagen dat er ook de mogelijkheid was om een caravan te huren voor een week, aan het strand vlakbij Venetië leek dat een goeie optie (dit pakte wat anders uit, maar daarover later meer). Uiteindelijk werd het een caravan op camping Scarpiland, vlakbij de veerboot naar Venetië. Toen ik op internet het huisje in Toscane zag was ik meteen verkocht. Het was een vrijstaand huisje aan de voet van de Apuaanse Alpen, midden tussen de olijfboomgaarden, met uitzicht over de Middellandse zee. Dat huis moest het worden. Zo werd besloten om eerst een week Venetië/strand te doen vanuit de caravan en daarna een week Pisa/Lucca/Florence/Apuaanse alpen vanuit het droomhuisje. Het lag voor de hand om via Milaan terug te reizen naar Nederland, dus knoopten we er nog een paar dagen in hotel Monopole in milaan aan vast.
> De Reis naar Italië
Zoals ook in de twee voorgaande jaren dat we richting Zuid-Europa gingen, overnachten we na een dag op de autobahn in het Zuid-Duitse Ulm. We kunnen het Ibis-hotel inmiddels op ons duimpje vinden en ook ditmaal is er weer vanalles te doen in het Middeleeuwse centrum. Het tweede deel van onze reis gaat eigenlijk heel snel en aan het eind van de middag zijn we Venetië al heel dicht genaderd...tot...we nog zo'n 10 kilometer moeten en we toch nog in de file komen. Jee, het lijkt wel alsof de hele wereld besloten heeft om een bezoekje aan de stad van de liefde te brengen. Veroorzaker van al deze ellende blijken de tolpoortjes te zijn en we doen er ruim anderhalf uur over om er voorbij te komen. Daarna kunnen we rustig doorrijden tot de afslag richting de Venetiaanse stranden. Vanaf daar zou het nog zo'n kilometer of 35 zijn tot onze camping. Normaal gesproken zo'n half uurtje rijden. Maar niet op deze zaterdag, of welke andere zaterdag in juli of augustus dan ook. Weer komen we in de file, die ditmaal duurt totdat we onze plek van bestemming hebben bereikt, zo'n uur of 4 later! Uiteindelijk kunnen we nog net voor de sluitingstijd van de receptie inchecken, terwijl we toch zo mooi op tijd waren eerst.
> Venetië
Gelukkig is daar onze stacaravan, prima ingericht en met airco, en op slechts enkele minuten lopen van het strand. De volgende dag houden we dan ook meteen een relaxte stranddag. Wij zijn echter niet van die strandtypes en de dag erna vinden we het hoog tijd voor een bezoek aan Venetië. Bij de receptie van onze camping blijkt dat er een bus pal voor de camping stopt die ons in 20 minuten naar de boot brengt. Vanaf hier is het drie kwartier varen naar venetië. Na zo'n half uur varen en een stop bij "Lido", het strand van de stad, zien we in de verte al het beroemde gezicht van de stad: de Campanile van San Giorgio Maggiore. De klokkentoren wordt steeds groter en even later stappen we bijna op het San Marco plein aan wal. Ook dit plein heeft zijn eigen klokkentoren en als eerste besluiten we de enorme rij te trotseren om de stad van bovenaf te bewonderen. De rij blijkt mee te vallen en na een half uurtje staan we boven. Het uitzicht is prachtig, de toren veel te vol. Gauw weer naar beneden dus. We vinden het beter de drukte een beetje te mijden en laten de lange rij voor de protserige San Marco kerk en het Palazzo Ducale voor wat het is. Wij gaan op zoek naar de stille achteraf steegjes waarover in ons reisboekje geschreven wordt. De typische en echt Ventiaanse steegjes waar het "o sole mio" nog niet naar toerisme klinkt. Deze steegjes blijken ook daadwerkelijk te bestaan en we maken een heerlijk rustige wandeling, om uiteindelijk in het doolhof te verdwalen. Een vriendelijke man wil echter wel een paar blokken omlopen om ons, in een iets te hoog tempo voor dit soort temperaturen, weer op het juiste spoor van het toeristische deel van de stad te brengen. Vanuit een als bus dienstdoende, stinkende en 80 decibel veroorzakende dieselboot zien we voor het eerst de Rialto brug. Afgeladen vol, temidden van het chaotische tumult op het Canal Grande. We willen er wel even bovenop staan, maar daarna vinden we het wel weer mooi geweest en nemen de veerboot terug richting camping.
Voor de volgende dag hebben we een uitstapje naar de Dom-stad Padova gepland. Hemelsbreed lijkt deze stad zo'n beetje naast de deur te liggen, maar in de praktijk blijkt dit iets anders te werken. Door de drukte naar de snelweg rijden kost ons zo'n drie kwartier en vervolgens nog eens zo'n tijd over de snelweg. De dom is echter erg mooi, maar helaas voor mij verboden terrein, aangezien ik zo dom ben geweest om een jurkje met onbedekte schouders en knieeën aan te trekken. Dom dom dom... Maar een stadswandeling langs de andere beroemde kerken, kloosters en sterrenwacht zit er nog wel in.
Eenmaal terug op de camping begint het steeds meer tot ons door te dringen dat er in de directe omgeving niet bijzonder veel op een normaal af te leggen afstand te doen is. En na een tevergeefs autoritje naar Jesolo (nabijgelegen dorpje) is dit ons helemaal duidelijk. Alles in de wijde omgeving is ingesteld op toerisme, strandbezoek en Venetië. Wij bezoeken deze mierenhoop nog één keer en proberen ook nu weer om de rust een beetje op te zoeken.   We zitten een hele tijd op het dorpspleintje van de Joodse Getto-wijk, waar mensen in klederdracht voorbijlopen en de bakkers en slagers nog koosjere etenswaar verkopen. Daarna gaan we met de boot naar het "dodeneiland" San Michele. Een rustigere plek in Venetië bestaat er niet. Wat een prachtig kerkhof, geheel door een hoge muur en water omgeven. De kerk en het klooster op het eiland zijn een oase van rust, waar we prachtige foto's maken. Maar dit eiland redt het niet bij het zeer foto-genieke Murano, glaseiland van Venetië, en Burano, het visserseiland. Beide prima plekken om wat tijd door te brengen, zeker ook omdat de meeste toeristen gewoon op het "vaste land"(haha) blijven en je hier nog een beetje het idee hebt op een bijzondere plek te zijn. De prachtige kleuren van beide eilanden lenen zich uitstekend om mooie foto's te maken.
Tegen de avond gaan we weer terug naar het San Marco, maar dit magische plein bij nacht is bijna een even grote desillusie als de eerste kennismaking overdag: van het verlichten van al die oude gebouwen waar ze zo trots op zouden moeten zijn hebben ze daar echt nog nooit gehoord. Alleen de Santa Maria is prachtig verlicht. Zelfs de gemiddelde politieboot heeft meer verlichting aan boord dan er op het san Marco plein te zien is. Voordeel van dit avondlijke bezoek aan Venetië: we hebben het dagelijks terugkerende circus van de kinderdisco op onze camping (en de camping aan de linkerkant...en die aan de rechterkant...en die een eindje verderop) nu gelukkig gemist! Na nog enkele dagen in onze caravan kunnen wij dan eindelijk afreizen naar het veelbelovende Toscane.
> Toscane
Het beste van alles is zonder twijfel ons huisje. Bij het zoeken ervan verwensen we het vele malen, maar als we het eenmaal gevonden hebben zijn we er meteen verliefd op. De routebeschrijving klopt niet helemaal en zo komt het dat we over steeds smallere weggetjes als echte berggeiten helemaal naar boven (24 procent, slechts 1 auto per keer mogelijk) naar een dorpje met hooguit 50 inwoners rijden en weer terug naar beneden.  De goeie afslag kunnen we echter alle 5 keren niet vinden. Tot we uiteindelijk toch maar één van de slechts binnensmonds-Italiaans sprekende inwoners van het dorpje aanspreken met ons zeer gebrekkige Italiaans. Ik weet niet hoe, maar na zo'n minuut of 5 wordt het ons duidelijk dat we toch die ene andere afslag moeten nemen, waarvan wij dachten dat die naar een nauwelijks met de auto begaanbare weg leidde. De weg blijkt uiteindelijk wel begaanbaar, maar om botsingen te voorkomen wordt je geacht voor elke van de 30 bochten te toeteren. En daar, tussen de olijfboomgaarden, met een uitzicht over de Middellandse zee tot aan Elba, staat ons huisje. Alles in het huisje, van de enorme kist met serviesgoed voor 20 mensen tot de zwartwitradio uit de jaren '60, doet het voorkomen dat de tijd hier jaren heeft stilgestaan.
 De eerste dag brengen we door in Lucca. Helaas is het nogal grijs weer en valt het stadje ons een beetje tegen. De San Michele, San Martinus en Torre Guinigi zijn net als de oude, smalle straatjes een bezichtiging zeker waard, maar op de één of andere manier hadden we er meer van verwacht. Dit geldt ook wel een beetje voor Pisa, waar we later nog naar toe gaan. Wat er te zien is vinden we wel mooi, maar binnen een uur ben je er toch wel uitgekeken. Helemaal als je, net als wij, niet van plan bent om ruim 25 euro per persoon aan entreegelden te betalen voor het bekijken van de 4 gebouwen en de toren zelf. We hebben nog een poging gewaagd om het stadje zelf te bekijken, maar daar valt op enkele woonwijken en kerkjes na niet veel te zien. In Florence blijven we de volgende dag  heel wat meer uurtjes. De Dom is echt ontzettend mooi. Door het oude centrum wandelen we via de Piazza della Signoria met de enorme Neptunus-fontein en het palazzo Vecchio naar de Ponte Vecchio. We bekijken deze fotogenieke brug aan alle kanten voordat we verder lopen naar het Pitti-paleis aan de overzijde van de Arno. Helaas heeft de man bij de ingang geen cursus klantvriendelijkheid gevolgd en zijn wij na een zeer kort gesprek genezen van het idee dat we daar naar binnen wilden. We bekijken wel nog enkele oude kerkjes in die omgeving en een bijzondere fontein aan één van de vele piazza's.
Een uitstapje dat zeker de moeite waard is, is een autorit door de Apuaanse Alpen, waar ons huisje aan de rand staat. Als je een goeie route neemt heb je prachtige uitzichten over de rotsachtige bergen en de kans is groot dat je enkele marmergroeves tegenkomt. We onderbreken onze tocht halverwege voor een rondleiding door de Grotta del Vento, waar je een begeleide tour van 1, 2 of 3 uur kunt doen. Maar ook voor een wandeling lenen de Apuaanse Alpen zich uitstekend. Er zijn vele wandelpaden, waarvan wij er 1 uitproberen. Dat is voor ons wel weer genoeg sportiviteit voor 1 vakantie.
Maar de mooiste dag van deze week in Toscane is toch zeker de dag waarop we naar nationaal park Cinque Terre gaan. We zijn er gelukkig al op tijd, want je hoeft je hier echt niet te vervelen als je er een hele dag heen wil. En zelfs voor een vakantie van meerdere dagen is er genoeg te zien en te doen. In de  omgeving zijn veel wandelpaden en er zijn allerlei boottochten te maken. De 5 dorpjes van Cinque Terre zijn onderling goed te bereiken met de trein, maar ook met een wandelpad dat de kustlijn volgt. Het mooiste uitzicht over de kust heb je vanaf de weg die vanuit La Spezia naar het eerste dorpje (Riomaggiore) voert. Het is even doorzetten, maar we hebben er zeker geen spijt van dat we na het parkeren van onze auto terug zijn gelopen naar dit panoramische uitzichtpunt. Vervolgens beginnen we aan de wandeling van Riomaggiore naar Manarola, het makkelijkste en kortste deel van de route, langs de Via dell'Amore. Het mooiste uitzicht over het op een uitstekende rots hangende Manarola heb je als je er al even voorbij bent, richting Corniglia. Dit deel van de wandeling is vrij saai en vlak, totdat je onderaan de berg komt waar bovenop Corniglia ligt. Met een aantal honderden treden moet je die berg op en als je één keer boven bent ben je blij met het vredige dorpsplein met volop voedsel, gekoelde dranken en vooral: schaduw! Het meest spectaculaire deel van de wandeling is dat van Corniglia naar Vernazza, waar het pad je steeds hoger langs de rotskust voert, met het ene na het andere prachtig blauwe uitzicht over de zee en de dorpjes. In totaal doen we er zo'n 5 uur over om van Riomaggiore naar Vernazza te lopen en na ook een korte stop in dit leuke dorpje gaan we met de boot terug richting de auto. Je verbaast je erover dat die boot er slechts 5 minuten over doet waar jij 5 uur op hebt lopen zwoegen. Dit is tevens de laatse dag in Toscane, dus nu weer noordwaarts naar Milaan.
> Milaan
De stad van de mode is in een willekeurig week-end, in de zomerperiode wat minder hip en trendy dan je zou verwachten. Toch vermaken wij ons prima  door ons te vergapen aan de mega-dure en protserige outfits in de vele etalages. Het Castello Sforzesco is erg mooi en groter dan je zou verwachten, het kasteel is heel goed in tact gebleven. Als je net als wij de pech hebt om Milaan te bezoeken terwijl de beroemde Dom helemaal in de steigers staat, treur dan niet maar ga naar boven. Vanaf het dak heb je een prachtig uitzicht over de stad en de Dom zelf. Ook kun je hier alle details van de kerk van dichtbij bewonderen.  Wat wij zelf in de buurt van de Dom als erg vervelend ervaren zijn de verkopers van duivenvoer en geluksarmbandjes die je de hele wereld wel gratis en voor niks willen geven en je vervolgens helemaal leeg willen zuigen. Als je niet op hun praatjes reageert worden ze soms ronduit aggressief. En de politie kijkt werkeloos toe. Verder een erg leuke stad voor een kort verblijf, waarbij je zeker het Cimitiro Monumentale niet moet overslaan. Het is even uit de richting van het centrum, maar een hele bijzondere begraafplaats waar sommige families complete kapellen voor zichzelf hebben laten bouwen.
Kort samengevat hebben wij ons in Italië goed vermaakt, er waren hele leuke dingen bij... maar het haalt het niet bij Kroatië.
> Meer Info
Kijk ook eens op onze Italië info pagina, waar veel nuttige informatie te vinden is over Italië.
|
