> Hoe het begon...
 Voorjaar 2004: tegelijk met het mooie weer kwamen ook de reiskriebels weer boven en bedacht Peter spontaan dat we maar eens iets oosters moesten proberen. Een plek waar het leven heel aders is dan onze eigen dagelijkse omgeving.
> Het Plan
 De speurtocht naar goedkope tickets naar Istanbul kon beginnen! De site van die andere Peter was gauw opgezocht en inderdaad, ze hadden nog steeds citytrips naar de magische stad op de grens van oost en west, de stad aan de Bosphorus: Istanbul. na nog wat speurwerk op internet naar de belangrijkste bezienswaardigheden was de beslissing toen snel gemaakt. Gauw nog een paar vrije dagen opgenomen en de Capitool Reisgids van Istanbul opgehaald en wij waren er helemaal klaar voor. Het was tijd voor onze verste reis tot dan toe, met Onur air zouden we non-stop naar Istanbul vliegen. We hadden mooie vluchttijden (dachten we) en zouden na een 4 uur durende reis aan het begin van de avond aankomen. In ons enthousiasme waren we totaal vergeten dat dit betekende dat we midden in de avondspits zouden arriveren.
> De Reis naar Istanbul
We zijn ruim op tijd op Schiphol en dit betekent dat we nog de keus hebben om te vragen naar een plaats bij het raam. Ja hoor, geen probleem, twee stoelen bij het raam...in rij 23...bij de nooddeur dus! Helaas: geen raam, maar staal. En in eerste instantie lijkt het erop dat elk ander plekje bij het raam bezet zal zijn. Totdat mijn oog valt op nog twee vrije plekken een paar rijen voor ons. Met enige moeite lukt het om contact te maken met één van de crew-members, maar die lijkt onverbiddelijk: nee, we kunnen nu niet meer ruilen, na het opstijgen pas als we hoog boven in de lucht zijn en die stoelen dan nog vrij zijn. Maar na nog een keer aandringen lijkt hij toch al wat minder zeker van zijn zaak, en bij de derde keer vragen...ja het mag, voor deze ene keer dan wel. En zo kunnen we toch nog zien hoe Nederland steeds kleiner wordt en hoe ons vliegtuig in de goeie richting draait, naar het Zuid-Oosten.
 De vlucht verloopt verder prima en precies op tijd landen we op Ataturk Airport. In tegenstelling tot veel andere reizigers nemen we even de moeite om de bordjes boven de enorme rijen voor de visa te lezen en hoeven we niet, zoals zij, eerst in de ene en dan nog een keer in een andere rij te wachten. Na een kwartier zijn we er dus al door en al gauw staan we aan de andere kant van de douane. De temeratuur is zeer aangenaam en de ontvangst prima geregeld. Een half uurtje later zitten we met een hele groep mede-reizigers in een bus met perzisch uitziende tapijtjes op de vloer en wel heel bijzondere gordijntjes voor het raam. We begeven ons in de avondspits, wat hier betekent dat het een nog grotere chaos is in het verkeer dan de rest van de tijd. Er wordt veel getoeterd en geknipperd met lichten tijdens onze busrit naar Hotel Ferhat. Na enkele bijna-botsingen en af en toe een snelheid van bijna 100 binnen de bebouwde kom komen we toch nog veilig aan.
> Istanbul dag 1
Het hotel blijkt op 2 minuten loopafstand van de Blauwe Moskee, oftewel Sultan Ahmet Moskee, te staan en na onze bagage hier gedropt te hebben gaan we op  weg naar deze inmiddels prachtig verlichte moskee. Het wordt steeds donkerder en vanaf ons bankje midden op het Sultan Ahmet plein hebben we een prima uitzicht op de Blauwe Moskee aan de ene kant en de Aya Sofia aan de andere kant. Na enkele minuten horen we voor het eerst hoe vanuit beide moskeeën tegelijk de inwoners van Istanbul worden opgeroepen om naar het gebed te komen. Uit alle minaretten tegelijk galmen de gebeden het plein over. Dat belooft wat voor het eerste gebed morgenochtend, met ons hotel zo vlakbij deze toeters. Uit nieuwsgierigheid voor wat er zich in de moskee afspeelt besluiten we wat dichterbij te gaan kijken. Als we de ingang naderen worden we door een Maleisische man vriendelijk uitgenodigd naar binnen te gaan.  Gelukkig heb ik mijn, door Peters oma gehaakte, hoofddoek meegenomen en kunnen we doorlopen nadat we onze schoenen in een rek bij de deur hebben gezet. De binnenkant van de moskee, die z'n naam te danken heeft aan de blauwe tegeltjes van het interieur is 's avonds echt prachtig, met al die verlichting. Voorin zitten enkele mannen te bidden, maar achterin kun je vrijuit rondlopen om alles goed te bekijken. Bij het verlaten van de moskee wordt het, net als bij de andere moskeeën in deze stad, zeer gewaardeerd als je een gift doet. Pas echter wel op met het papiergeld, sommige briefjes (vooral de 500.000 en de 5.000.000) lijken verradelijk veel op elkaar en voor je het weet geef je je hele budget voor je diner weg. (deze info is verouderd, inmiddels betalen de Turken met briefjes met aanzienlijk minder nullen eop)
> Istanbul dag 2
En inderdaad, het is half 5 als we wakker worden. De minaretten komen weer tot leven, niet echt een vakantie om uit te slapen dus. We staan vroeg op en besluiten om de Aya Sofia niet als eeste te bezoeken, aangezien de buitenkant al zo geweldig is dat we verwachtten dat na een bezoek aan de binnenkant al het andere in het niet zal vallen. Daarom gaan we eerst op weg naar het Topkapi paleis. Na het trotseren van de lange rij aan de kassa mogen we, eindelijk vooraan aangekomen, het 7  dubbele entreebedrag aftikken van wat de Turkse medetoeristen moeten betalen. Enfin, we zijn allang blij dat we eindelijk naar binnen kunnen. Het paleis op zich is niet heel erg bijzonder om te zien. Groot, dat wel, maar niet heel mooi. Wat we wel super vinden zijn al die prachtig gekleurde tegeltjes op elke muur en die kleurige fontein van Ahmet III bij de bibliotheek. Vanuit het theehuis van de Sultan hebben we een prachtig uitzicht over de Bosphorus en de Gouden Hoorn. Dit wordt dan ook ons volgende doel.
Rond de middag komen we bij de Gouden Hoorn aan. Het is daar al een bedrijvigheid van jewelste. Veel vissers, visverkopers, bedelaars, krioelende mannen en vrouwen met kinderen en toeterende taxi's om de chaos compleet te maken. Schreeuwende en iedere toerist aanklampende mannetjes die je allemaal een goedkope rondvaart aan proberen te smeren leren ons al gauw dat het hier in Istanbul gewoon het makkelijkst is als je in de negeerstand gaat. Natuurlijk kun je ook vriendelijk terug praten en de ander netjes uit proberen te leggen dat je vandaag niet zoveel interesse hebt, maar er zal er geen één zijn die dat niet ziet als een aanmoediging om jou toch in die boot te krijgen.  Bovendien doet iedereen aan het grote negeerspel mee, dus dat maakt het er alleen maar makkelijker op. Vergeet alleen niet om, zodra je terug bent in Nederland, weer uit de negeerstand te gaan. Wij vergaten het de eerste de beste dag dat we weer in onze eigen stad waren en dat werd ons niet bepaald in dank afgenomen.
Vlakbij al deze bedrijvigheid, aan de overkant van de Galatabrug eten we even wat, om vervolgens de honderden vissers op de Galatabrug te mijden en via de (vis)restaurantjes aan de onderkant van de brug over te steken. We bekijken de nieuwe moskee die aan de overkant van de brug staat en vinden vooral de binnenplaats met waterplaats erg mooi. Bij deze moskee zijn veel meer vrouwen en kinderen te vinden dan bij de andere moskeeën.
Aangezien we om de hoek bij de uitgang van de moskee zo'n beetje tegen de kruidenbazaar aanbotsen besluiten we om hier eerst even rond te kijken. Het is vast een tactiek van niks, maar bij het eerste het beste kraampje kopen we meteen een paar hele mooie aardewerken schaaltjes, uiteraard wel na stevig afdingen.  De kleurige stalletjes met al hun kruiden zijn erg fotogeniek en we maken er heel wat foto's. Daarna is het tijd om een beetje bij te komen van al die drukte. Aan de zijkant van de bazaar, tegenover de gouden hoorn en met allerlei leuke kraampjes vlakbij, is duidelijk een algemene zit- en hangplek. Prima geschikt voor een tijdje relaxen. Al snel komen we er achter dat we ons hier niet hoeven te vervelen. Het hele handelscircus gaat hier buiten de bazaar ook nog gewoon door. Mensen lopen door elkaar op zoek naar koopjes, marskramers schreeuwen naar elke voorbijganger hoe goed en goedkoop hun spullen zijn en er wordt werkelijk van alles verkocht. Van stoffen, tot kruiden, tot kuikens, tot kaas, tot kleren, schoenen en shampoo. Dus ben je op zoek naar goedkope schoenen of een leuk souvenir voor thuis, dan kun je hier vast iets vinden. Wij kopen er om te beginnen een zak met nootjes voor het luttele bedrag van 30 eurocent. Daaraan kan de prijzenoorlog, momenteel gaande in onze Nederlandse supermarkten, toch niet tippen. En er is meer te zien dan op een gemiddelde avond voor de buis! Wij zitten hier prima.
De belangrijkste moskee van Istanbul is de Suleyman Moskee. Vanuit de bazaarwijk is het nog maar een klein eindje lopen naar deze prachtige moskee. Op de begraafplaats is ook de tombe van sultan Suleyman, die hier met zijn vrouw en dochter begraven ligt. Wat ons opvalt is dat bij alle graven 2 stenen worden gebruikt, waarvan de één groter is, met tekens erop. Aan die kant ligt het hoofd van de persoon. Onder de kleinere zonder tekens erop liggen de voeten. Wij hadden ooit ergens gelezen dat het hoofd altijd wijst naar Mekka, maar op deze begraafplaats liggen de mensen helemaal niet allemaal in dezelfde richting. We zijn er nog steeds niet uit hoe dit nu precies zit...
Dit was wel genoeg activiteit voor deze dag en we zoeken één van de restaurantjes op die als tip in ons Capitool Reisboek wordt vermeld. Inderdaad blijkt het uitzicht op de inmiddels weer helemaal verlichte Aya Sofia prachtig, maar het eten is helaas van wat mindere kwaliteit.
> Istanbul dag 3
De volgende dag gaan we, na een stevig ontbijt in ons hotel, eerst een bezoekje brengen aan de Aya Sofia. Als je aan de zijkant van deze tot moskee verbouwde  byzantijnse kerk loopt besef je pas echt hoe immens groot dit bouwwerk is. De steunberen zijn echt gigantisch. Ook bij de eerste blik bij binnenkomst verbazen we ons over de enorme grootte van deze moskee. Op het moment dat wij er zijn staan er steigers in het midden van de grootste ruimte, wat een beetje jammer is, maar toch is het nog steeds één van de mooiste gebouwen waar we ooit binnen zijn geweest. Pas als je op de bovengallerij aankomt zul je zien hoe groot de ronde borden met kaligrafie eigenlijk zijn die er aan de muur hangen. Ik ben hier trouwens erg blij met mijn vaste hand, want zodra we een foto proberen te maken met behulp van ons statiefje staan er onmiddellijk twee wachters naast ons: het is niet toegestaan om welk statief dan ook te gebruiken. Toch lukt het me nog redelijk goed om wat niet-bewogen plaatjes te schieten van de gekaligrafeerde borden en de prachtig versierde zuilen.
Tegen de middag verlaten we de Aya Sofia om ons wederom richting Gouden Hoorn te begeven. Natuurlijk is het hier, net als gisteren, een gekkenhuis. We steken ditmaal meteen de Galatabrug over om aan de overkant een ontzettend steile straat naar boven te volgen op zoek naar de Galatatoren. De klim is zeker de moeite waard, het uitzicht vanaf de toren is super. Bijna 360 graden water en moskeeën om je heen. De weg naar beneden is een stuk makkelijker en we wagen ons dit keer in het gekrioel om een kaartje voor de veerboot richting het Dolmabahace Paleis te bemachtigen. Na een overstap in het Aziatische deel van de stad komen we na nog eens een kwartier lopen aan bij dit Paleis. De rij voor de ingang is overweldigend. De entreeprijs ook. De beslissing is dan ook snel gemaakt: lekker even relaxen op het pleintje vlakbij de boot met genoeg nootjes voor een hele middag. Aan schoenpoetsers ook op dit plein geen gebrek. Helaas zijn ze niet allemaal erg oprecht en wordt ons na het oorspronkelijk gratis poetsen van onze schoenen (na herhaaldelijk aandringen van de poetsers) medegedeeld dat we zo'n 20 Euro per persoon moeten betalen. Dat vinden wij wel wat veel en na wat "onderhandelen" (lees: veelvuldig nee zeggen) kan de prijs gelukkig naar beneden tot zo'n 1 Euro per persoon. Vervolgens zijn er enkele minuten later ook nog een paar mannen erg geïnteresseerd om ons te "helpen" bij het kopen van onze retourtickets voor de boot. Ze willen zelfs onze portemonnee wel even voor ons vasthouden. Gauw weg hier, terug naar de overkant. Dit keer vinden we een beter resaurant voor ons diner.
> Istanbul dag 4
Zo'n beetje alle bezienswaardigheden die we per sé wilden zien hebben we inmiddels al bekeken en daarom vinden we het tijd voor een relaxdag. Na een wandeling in de  richting van het strand zijn we verbaasd als we bij aankomst bij de zee een enorm zeeschip op de kust zien liggen: de San Lorenzo. Echt heel apart om zo'n groot ding zomaar op het strand te zien liggen. En zo te zien ligt hij er ook niet pas sinds gisteren. Bij nadere inspectie blijkt het schip geheel verroest en wordt het door sommige inwoners van Istanbul gebruikt als gratis Aqua-pretpark. Voor ons betekent het: weer een paar mooie plaatjes.
Na te zijn teruggelopen naar het hippodrome naast de blauwe Moskee worden we aangesproken door een vriendelijke man die ons de hele geschiedenis van het hippodrome uitlegt en ons vervolgens uitnodigt om te komen thee drinken bij een "friend" van hem. Helaas, de friend is niet thuis en dus gaan wij nog even de Basilica Cistern in, waar we nu recht tegenover staan. Een ondergrondse wateropslag uit vroeger tijden. De sfeervolle verlichting en muziek geven het geheel een hele speciale uitstraling. Heel bijzonder zijn de 2 Medusa hoofden, achterin de ruimte. Over de herkomst en betekenis van deze gigantische hoofden doen verschillende verhalen de ronde, net als de reden waarom het ene hoofd op z'n kant ligt en de andere ondersteboven.
De rest van de dag brengen we door in de bazaarwijk, de plek wat we toch nog het allerleukst vinden van heel Istanbul. En natuurlijk een hele geschikte plek om wat souvenirs te kopen. En geef nou toe: een paar schoenen voor jezelf van slechts 5 euro kun je dan toch echt niet laten staan of wel? Na een laatste avondmaal is het de volgende ochtend alweer tijd om terug te vliegen naar Amsterdam. Helaas, ook deze mini vakantie zit er al weer op.
> Meer Info
Kijk ook eens op onze Turkije info pagina, waar veel nuttige informatie te vinden is over Turkije en Istanbul.
|
