> Hoe het begon...
In de zomer van 2001 kenden wij elkaar net een paar maanden en besloten we een vakantie in eigen land te houden, niet te ver, niet te lang. Maar wel heel erg leuk: een weekje op Terschelling. In de herfst van dat jaar vonden we het dan toch tijd geworden om samen naar het buitenland te gaan en waren we een midweek in Duitsland. Toen we eenmaal terug waren in Nederland ontstond langzaam het idee om het jaar daarop eens wat verder weg te gaan en wat van Europa te zien. Een rondreis zou het moeten worden, naar een aantal Europese landen, maar niet op een te grote afstand van elkaar.
> Het Plan
 Dat Italië erbij moest zijn stond voor Yvonne al wel vast, daar wilde ze al een hele tijd een keer een vakantie doorbrengen. In alle brochures sprong het Gardameer er toch wel echt uit, dus hier boekten we een caravan voor een week op camping Toscolano. We kozen bewust voor de rustige kant van het meer, met op loopafstand wandelroutes de bergen in. Peter zou altijd nog eens graag het Porsche museum en de Porsche fabriek bezoeken in Stuttgart, dus daarom besloten we om ook een weekje Duitsland in de reis op te nemen. Een huisje in de buurt van Stuttgart was nog niet zo makkelijk te vinden, maar uiteindelijk lukte het toch nog. Vervolgens gingen we op zoek naar een leuk land dat hier weer niet te ver vandaan lag en zo kwamen we dan bij Tsjechië. Een land waar we allebei nog nooit waren geweest en waar we erg nieuwsgierig naar waren. We wilden in elk geval Praag zien, dus daar zou het niet te ver vandaan moeten zijn. In een brochure zagen we toen een foto van een prachtig vrijstaand huis, met uitzicht over een dal met een dorpje, een rivier en een spoorlijn. De afstand naar Praag was slechts 100 kilometer. Die moest het worden.
> De Reis naar Tsjechië
Onze reis naar Tsjechië werd dus voorafgegaan aan een week Italië en daarna een week Duitsland. In Italië hebben we het enorm naar onze zin gehad. Onze huurcaravan bevond zich op een camping in Toscolano aan het Gardameer. We vonden die omgeving erg mooi en maakten veel uitstapjes naar de diverse plaatsjes aan het meer, onder andere Riva del Garda, Varone, Saló en Arco. Het mooiste vonden we de dagtocht om de Zuid-kant van het meer heen. We gingen 's ochtends al vroeg op weg naar het prachtige schiereiland Sirmione, helemaal in het zuiden. Helaas waren er nog meer mensen op het idee gekomen om vroeg te vertrekken en duurde het nogal een tijd voordat we er waren. Dat mocht echter de pret niet drukken, aangezien we aldoor een prachtig uitzicht over het zonnige meer hadden. Het kasteel in Sirmione (Scaligeri) is erg goed bewaard gebleven en nog bijna helemaal in tact. Ook de Grotti di Catullo, Romeinse badhuizen, waren zeer de moeite waard. We vervolgden onze weg naar het stille dorpje Garda, dat lag te blaken in de middagzon en zaten even bij een cafeetje voor een heerlijke Italiaanse lunch. Na een bezoek aan enkele kleine, Italiaanse (en zeer toeristische) winkeltjes gingen we verder naar Torri di Benaco. Vandaar gingen we met de veerboot terug naar de overkant, waar we vlakbij onze camping weer aan wal kwamen. Onze vakantie hier duurde maar een week, maar onder andere door deze dagtocht aan de zuidkant van het Gardameer en de wandeling in de bergen vlak achter Toscolano (een prachtig landschap met forelvissers, een riviertje, oude watermolens en een waterval) besloten we om hier zeker gauw een keer terug te komen. In tegenstelling tot de meeste mensen waren wij trouwens niet zo gecharmeerd van Verona, waar we ook een dagje naar toe zijn geweest in die week. De arena en het uitzichtpunt bij het forum Romanum waren mooi, maar wij zijn toch echt te nuchter om ons te laten meeslepen door het Romeo en Juliaverhaal, haha.
Over de week in Duitsland kan ik kort zijn: het huis had meer weg van een donkere grot, het weer was dramatisch (7 dagen regen) en de omgeving was niet echt bijzonder. De rondleiding bij Porsche was werkelijk het enige lichtpuntje. We zijn dus erg blij als we eindelijk verder kunnen: op weg naar Tsjchië. De reis over de autobahn duurt niet zo lang en het bemachtigen van een tol-vignet aan de grens blijkt erg simpel. In een uurtje of 5 komen we dan ook aan bij ons nieuwe onderkomen: het vrijstaande huis, met eigen garage en vuurplaats.
> Horka Nád Sázavou
 Na een uitgebreide uitleg over de werking van het gasfornuis, de parasol(!), de open haard en de douche van de vriendelijke eigenaar hebben we het huis voor onszelf. Het weer is, zeker in tegenstelling tot Duitsland, fantastisch. Maar dat is niet van lange duur. Even later verschijnen er enorme onweerswolken aan de horizon en steekt er een flinke wind op. Met alle luiken van het huis gesloten trekt de stortbui over ons huis. Als het weer een beetje kalmer wordt komen we tot de ontdekking dat er geen stroom meer is. En dus ook geen stromend water, want de pomp werkt op electriciteit. Winkels en restaurantjes zitten blijkbaar ook zonder stroom, het meeste lijkt gesloten als we op onderzoek uitgaan. Overal zien we wel rookpluimen van kampvuren omhoogkringelen. Het is duidelijk dat de Tsjechen beter op stroomuitval voorbereid waren dan wij. Het diner op onze eerste avond is dus zeer karig.
Gelukkig is er de volgende ochtend wel weer gas, licht en water en kunnen we in de winkel in het dal versgebakken broodjes kopen voor echt helemaal geen geld en een lekker kopje thee erbij zetten. Dan is het tijd voor een inspectie van het huis en de omgeving. Het treinstationnetje in het dal van Horka Nád Sázavou ziet er verlaten uit, maar onze reisgids leert ons later dat dit slechts schijn is. Als je graag een kaartje wil kopen moet je gewoon even op één van de ramen tikken zo staat er. Dat proberen we de volgende ochtend dan ook maar, als we besloten hebben het erop te wagen en een uitstapje met de trein te maken. Het plaatsje dat we willen bezoeken heeft volgens de handgeschreven lijst van onze eigenaar een prachtig kasteel. Het is voor ons alleen lastig te achterhalen welke kant de goeie trein uit zal gaan naar Cesky Sternberk, aangezien er totaal geen dienstregeling aanwezig lijkt op het station.  Ook ons tikken op alle (!) ramen van het kleine gebouw heeft geen enkele uitwerking. We gaan op goed geluk het spoor volgen in de richting van het volgende, en iets grotere, dorp. Na een half uurtje lopen treffen we hier een iets groter station aan, met reeds een gereedstaande trein op één van de sporen. Met een taalgidsje en een kaart lukt het ons duidelijk te maken waar we heen willen en worden er twee kaartjes uitgeprint. De gereedstaande trein wordt tegengehouden: "wacht, er zijn er hier nog twee die meemoeten!" (maar dan op z'n Tsjechisch...vermoed ik...) Eenmaal in de trein zijn wij de attractie van de dag voor een tsjechisch gezin dat, zo zal later blijken, ook naar het beroemde kasteel onderweg is.  Op onze beurt vinden wij de trein, die zonder licht door tunnels gaat, weer een hele belevenis. Bij het station Cesky Sternberk ontstaat hevige drukte en chaos bij het gezin als ze de conducteur om informatie vragen en naar het inmiddels zichtbare kasteel op de heuvel gebaren. Bij het volgende station gaan zij eruit. Wij dan ook maar. Ik probeer enig contact te maken. Dat lijkt niet echt te lukken, maar de moeder lacht wel vriendelijk. Wij vinden de weg naar het kasteel zelf wel. Helaas is de uitleg over enkele prachtige roofvogels bij de ingang van het kasteel alleen in het Tsjechisch en kunnen wij er niks van verstaan. De rondleidingen door het kasteel worden in het Tsjechisch en ook in het Duits gegeven. Aangezien wij de enige niet-Tsjechische bezoekers van dat moment zijn wordt dit een privérondleiding.
Erg bijzonder is ons diner in het dorpsrestaurantje na de rondleiding. De ober spreekt heel gebrekkig Engels en wil ons alleen aanbieden wat hij kan zeggen, er is namelijk geen menukaart in deze jaren-60-sportkantine-eetgelegenheid. De keus is voor ons dan ook tussen "chicken" of "schnitzel". Nadat we beiden de schnitzel gekozen hebben komt de ober op een dafje terug om te melden dat hij het woord salad ook nog weet en wij dat dus ook kunnen hebben. Prima! De maaltijd is geen culinair hoogstandje, maar we hebben tenminste wat te eten, terwijl we nog zo'n anderhalf uur op de volgende trein moeten wachten.
 Dan is het eten in Kutna Hora een stuk beter. Na onze stadswandeling, afgesloten met een bezoek aan de meest bizarre kerk waar we ooit geweest zijn: het beenderenhuis, eten we in een klein restaurantje met alleen maar heerlijke gerechten. Vandaar dat we er deze week nog enkele malen terug komen. Maar ook de vuurplaats wordt door ons regelmatig gebruikt deze week om onze worstjes te braden en natuurlijk gewoon om lekker "fikkie te stoken". Kutna Hora is trouwens een mooi stadje met prachtige historische gebouwen. Voor wie de Santa Barbara wil bezoeken: als de kerk gesloten is kun je aan de overkant van het plein om de sleutel vragen.
> Praag
Verder brengen we deze week nog twee dagen een bezoek aan de stad Praag. Mochten we, zoals velen, helemaal verliefd worden op deze stad kunnen we altijd nog eens terug, Goedkope vliegtickets Praag moeten wel te vinden zijn. Het valt ons op dat je overal in deze stad parkeerplekken kunt vinden waarvoor  je niet compleet uitgezogen wordt om er een dagje te mogen staan. Wij vinden een plekje vlakbij een groot station en op loopafstand van het centrum. De Praagse burcht wordt natuurlijk eerst met een bezoekje vereerd. Dit deel van de stad is meteen ook één van de meest kenmerkende delen van de stad, met z'n enorme St. Vitus kathedraal die vanuit de klokkentoren een prachtig uitzicht over de stad biedt. Wat ons een beetje tegenvalt is het Gouden Straatje, ooit ook de woonplaats van Franz Kafka. We vinden het een beetje een kneuterige bedoening. Op de terugweg naar het andere deel van het centrum komen we voor de tweede keer over de Karelsbrug en het valt ons op dat deze brug nodig een keer schoongemaakt moet worden. We zien dat ze bij één van de prachtige beelden daarmee ook al begonnen zijn. Voor het maken van foto's van deze brug zullen we echter nog een keer terug moeten komen, tijdens de zomerdrukte is er haast geen beginnen aan.
Het Joodse deel van Praag maakt op ons meer indruk. Er bevinden zich hier veel bezienswaardigheden op een relatief klein grondgebied. Het hele circus met toegangskaartjes wordt ons niet helemaal duidelijk, maar wat we wel doorhebben is dat je erg onvoordelig uit bent als je slechts 1 of enkele synagoges en musea gaat bekijken en dus betalen wij gewillig de hoofdprijs voor alle attracties in één. De Joodse begraafplaats in de wijk trekt vele pelgrims en is een bijzondere plek met stenen op alle mogelijke manieren boven op mekaar geplaatst. In de synagoges zelf zijn vele relekwiën en herinneringen aan de tweede wereldoorlog te zien, waaronder een synagoge met namen van Joodse slachtoffers op alle muren en kindertekeningen en foto's.
 Het oude centrum met z'n smalle straatjes en kleine winkeltjes is erg gezellig en zeer geschikt voor het kopen van souvenirs. Wij staan verbaasd over het grote aantal mensen dat op het hele uur op het marktplein verzameld is voor het beroemde astronomisch uurwerk. We hebben ons al laten vertellen dat zo'n beetje elke toerist in de stad vol spanning op het hele uur naar boven zou gaan kijken om de 12 apostelen te zien voorbijkomen, maar dat het zo'n gekkenhuis zou zijn hadden we niet verwacht. Na enige spannende ogenblikken van blijde verwachting zien we ze dan: de 12 miniaturen die een rondje voor ons draaien om vervolgens weer voor een heel uur te verdwijnen. Erg grappig, maar zoveel drukte toch zeker niet waard.
Wij vinden Praag een mooie, maar enigszins grouwe en truttige stad met veel cultuur en gezellige plekjes. Maar toch niet helemaal ons ding op de één of andere manier. De rest van Tsjechië vinden we erg avontuurlijk en een belevenis om te ontdekken. we gaan er zeker nog een keertje terug.
> Meer Info
Kijk ook eens op onze Tsjechië info pagina, waar veel nuttige informatie te vinden is over Tsjechië en Praag.
|
