Bestedingen Treelo > Shakti Project
| Een jaar later zijn we terug geweest bij het Shakti Project. Lees er alles over in het volgende verslag. |
> Kennismaking met Shakti Project
22-11-2008 Laat worden we wakker. Blijkbaar heeft onze excursie op de kameel van gisteren meer energie gekost dan we dachten. Tegen de middag gaan we al lopend op zoek naar Shakti, het project dat de kansarme kinderen van een volkswijk in Pushkar helpt naar school te gaan. Volgens ons plattegrondje en de aanwijzingen die we via de mail gekregen hebben is Shakti helemaal aan de andere kant van het dorp. Als we in de omgeving van de groentenmarkt rondvragen kan niemand ons verder helpen en we proberen ons geluk nog een keer bij een klein winkeltje tegenover een tentenkamp. Juist op dat moment staat er een jongen achter ons die Shakti blijkt te kennen en hij loopt voor ons uit een onverharde en bijzonder smerige straat in.
Voor een groep gebouwen met rolluiken ervoor stopt hij. Volgens hem zou het hier moeten zijn, maar de boel ziet er nu verlaten uit. We zien echter geen uithangbord of iets dat erop wijst dat hier een organisatie gevestigd is die iets met kinderen te maken heeft. Als hij dan ook nog iemand gaat bellen met z'n mobieltje bekruipt ons het gevoel dat dit misschien niet helemaal pluis is. We zien onszelf al beroofd en gekidnapt worden tegelijk, zeker in deze wijk. Gelukkig steekt enkele seconden later Ramsingh al zijn hoofd om de hoek. Hij is de begeleider van de kinderen die dagelijks bij Shakti komen. Hij vertelt ons dat de kinderen vandaag eerder vrij zijn omdat een goochelaar een voorstelling geeft en ze voor alle kinderen gratis kaartjes hebben gekregen. De jongen die ons meegenomen heeft blijkt een vriend van het project. Blijkbaar is hij meer van de daden dan van de woorden, want dat had hij toch ook zelf wel even kunnen vertellen!?Het rolluik van Shakti gaat open en binnen zien we enkele betonnen ruimtes waar boeken en schriften netjes staan opgeborgen. Ramsingh heeft het leuk aangekleed door foto's van de kinderen af te drukken en op te hangen, maar verder is er geen enkele overbodige luxe of iets dat het gezellig maakt. De weinige vloerkleden zijn erg gehavend, in de vloer zitten gaten en de spelletjes die netjes in de hoek staan zien er gebruikt uit. Er is een eenvoudig wc-tje waar we op dit moment nog niet naar binnen durven en een simpele keuken waar elke dag een maaltijd voor de kinderen bereid wordt.
In het zonnetje op de onafgemaakte verdieping van het gebouw drinken we thee, terwijl we Ramsingh de oren van het hoofd vragen over het project en hem ook iets over ons vertellen. We zijn onder de indruk wat hij hier allemaal doet met zo weinig middelen en een onuitputtelijke inzet. Zo staat hij bijvoorbeeld elke ochtend voor dag en dauw op om een ronde door de wijk te maken om alle kinderen te wekken en naar school te sturen. We spreken af maandag terug te komen om te helpen.
23-11-2008 We doen een poging bij te komen van de tocht op de kameel van eergisteren, maar dat wil niet helemaal lukken.
> Dagelijkse Boodschappen en Kennismaking met de Kinderen
24-11-2008
Om elf uur doen we eerst samen met Ramsingh boodschappen op de markt. We kopen groenten, rijst en allerlei erwten en bonen die je lang kunt bewaren en met water bereidt. Als we teruglopen naar Shakti worden we begroet door een groepje kinderen dat juist uit school komt. Ze lopen meteen naar de spellen en gaan spelen. Langzaam druppelen meer kinderen binnen. Niet allemaal gaan ze tot dezelfde tijd naar school. We spelen wat met ze en kijken rond, maar gaan na een uurtje naar onze kamer terug. Te moe en te veel spierpijn voor al te veel aktiviteit vandaag.
25-11-2008 De dag begint hetzelfde als gisteren en terwijl de kinderen spelen geeft Ramsingh regelmatig een kind wat persoonlijke aandacht. Na een uurtje worden de spellen opgeborgen en is het tijd om huiswerk te doen. Geen huiswerk dat de school heeft opgegeven, maar extra werk om het nivo van de kids omhoog te krijgen. Velen van hen gaan pas sinds een aantal maanden naar school en alles is nieuw. Ze zijn al acht, negen of tien maar kunnen hun naam nog nauwelijks schrijven, want dat hebben ze nooit geleerd.
Wij helpen door sommetjes in hun schrift te schrijven die zij dan oplossen en Engelse woorden om na te schrijven. We kijken rond terwijl iedereen aan het werk is en vragen ons af wat we hier nog kunnen bijdragen. Alles lijkt op rolletjes te lopen en suggesties voor verbetering kunnen we niet bedenken. Ramsingh heeft alles onder controle, helemaal in z'n eentje en met 62 kinderen. Toch zien we dat er hier veel ontbreekt dat het beter of leuker zou kunnen maken. We besluiten ons te richten op het (ontbreken van voldoende) speelmateriaal en het doen van leuke en leerzame aktiviteiten waar hier duidelijk geen materiaal en geld voor is. Halverwege de middag eten we samen met de kinderen de heerlijke lunch die Ramsingh vanochtend heeft voorbereid en vanmiddag heeft warm gemaakt en daarna gaan de kinderen naar huis. Voor de één is dat het tentenkamp aan de overkant van de weg en voor de ander het eenvoudige huis of het schuurtje van sloopmateriaal om de hoek.
> Zelf Spellen Maken
26-11-2008 Een zoektocht door Pushkar leert ons dat er weinig te koop is hier en dat je, als je iets wil, naar Delhi moet... negen uur met de bus. Met enige moeite en wat fantasie zijn er wel wat knutselspullen te krijgen, hoewel we alle scharen van de stationary winkel moeten opkopen om er tien te verzamelen, ook de hele slechte. Bij een fruitstalletje kopen we zeventig bananen, want fruit is een luxe die de kinderen zelden krijgen, ook niet bij Shakti. Daarvoor is gewoonweg geen geld.Inmiddels hebben we ontdekt dat spellen en speelgoed in de wijde omgeving niet te koop zijn en dus bedenken we wat we zelf zouden kunnen maken. Peter ziet het wel zitten om twee reuze-mens-erger-je-niet spellen te maken met hout en verf en we denken ook na over twee zelfgemaakte houten Memory's. Allemaal spellen die je met vier kinderen kunt spelen en op die manier voorzien we voor zestien kinderen in speelplezier. Peter en Ramsingh gaan daarom naar de houtwinkel, terwijl een vriend op de kinderen let.
Ondertussen claimt Yvonne één van de ruimtes als leslokaal en ze nodigt de jongste kinderen uit om te komen leren over kleuren en vormen. Dan is alles voor iedereen nieuw en in het komende uur leren acht kinderen kleuren en knippen (wow, zie mij nou met een echte schaar) en leert Yvonne Hindi voor beginners. Het is hard werken om beurtelings acht handjes vast te pakken en samen met ze te kleuren en knippen, maar uiteindelijk kunnen ze het alle acht, zij het met wisselend resultaat. Als daarna elk kind nog een muts (dopi) van een oude krant krijgt en ze de vormen daarop mogen plakken groeit het enthousiasme nog meer. Ape-trots zijn ze als ze met hun muts op hun hoofd op de foto mogen.
Peter heeft ondertussen twee houten borden en een creatieve vervanging van pionnen gevonden: bedspijlen. Nu nog maar achttien stuks, maar de anderen zullen overmorgen in de winkel zijn.
> Elke Dag ee Leerzame Knutsel Aktiviteit
27-11-2008 Terwijl Peter al het hout in de grondverf zet, zijn vandaag de oudere jongetjes aan de beurt om mutsen te maken. Ze weten al waarvoor ze de vormen moeten inkleuren en de vonken spatten er aan alle kanten af, want allemaal willen ze wel zo'n krantenmuts. Het knippen gaat hier al veel beter, hoewel een enkeling nog steeds eerst het idee heeft dat het ding een supersonische dubbele bellenblaas is. Voor het plakken kan beginnen zet Yvonne eerst nog aan elke kant een cijfer op de muts: zoveel vormen moeten er op. Niet gewoon snel opplakken dus, maar tellen voor je wat doet.
28-11-2008 De houtwinkel heeft vanochtend nog steeds de resterende bedspijlen ofwel pionnen niet binnen gekregen. Natuurlijk hebben ze die nog niet..., dit is India. Morgen mogen we terug komen. Gelukkig hoeft Peter zich nog niet te vervelen en kan hij de eerste laag echte verf alvast aanbrengen op de borden, waarna hij de pilonnen die er wel al zijn van grondverf voorziet.
Met de oudste meiden maakt Yvonne vandaag vlinders van gekleurde vouwblaadjes. Blaadjes die gisteravond eerst nog op maat moesten worden geknipt, want van vierkante blaadjes hebben ze hier nog nooit gehoord. Sommige van de meisjes hebben geen idee hoe ze moeten vouwen en daarom moeten ze eerst de basisprincipes leren van puntjes op elkaar en scherp vouwen. Zodra ze dat een beetje door hebben gaat het snel en ze vinden het erg leuk. Ook het opplakken in het midden van een wit papier is nieuw, maar het resultaat is er mooi en kleurrijk. Trots als een pauw zijn ze als hun vlinders aan de muur komen te hangen en ze hebben ook nog de kleuren in het Engels geleerd.
Aan het eind van de middag, na de maaltijd, gaan we met Ramsingh boodschappen doen. Morgen is het zaterdag en dan wordt er altijd iets bijzonders klaargemaakt.
29-11-2008 Op weg naar Shakti lopen we langs de houtwinkel om de resterende bedspijlen ofwel pionnen op te halen. Natuurlijk zijn ze nog niet klaar en moeten we vanmiddag om één uur terug komen... of, uh... nee, om vier uur...toch maar.
Samen zijn we op het dak aan het werk. Peter tekent de cirkels op de spelborden uit en Yvonne maakt met een groep jongste meisjes kettingen van de afgeknipte stroken van het vouwpapier.
Als lunch heeft Ramsingh vandaag Fried Rice gemaakt en iedereen laat het zich goed smaken.
Wanneer de kinderen naar huis zijn gaan we met z'n drieën naar de houtwinkel, waar de pionnen inmiddels zijn aangekomen. Het zijn er dan wel twee te weinig en als we dat bespreken wordt er weer hard geroepen dat de twee ontbrekende er morgen zijn. We bestellen ook honderd vierkante plankjes voor de Memory-spellen, wat voor minimaal een half uur stof tot discussie geeft over de exacte maat, de prijs en de kwaliteit van het hout. Ook de plankjes kunnen morgen worden opgehaald, maar omdat we inmiddels een beetje genoeg hebben van alle zogenaamde afspraken met deze heren laten we het door Ramsingh ophalen.
> Bezoek van Twee Vrienden
30-11-2008 Het is zondag en nadat we heerlijk hebben uitgeslapen gaan we nog even internetten vóór onze afspraak met Peter en Marijse. Zij zijn in India op vakantie en nadat ze eigenlijk Pushkar niet zouden aandoen hebben ze nu hun plannen gewijzigd. Vanavond hebben we een eetafspraak met ze. Pushkar is echter niet zo groot en zo zien we ze 's middags al bij het internetcafé voorbij lopen. We kletsen wat en spreken opnieuw af voor 's avonds, als we samen eten in de tuin van een restaurantje in het centrum. Gezellig om elkaar weer te zien, we hebben helemaal niet het gevoel dat het al een jaar geleden is.
01-12-2008 Samen verven we een uurtje: Peter de kleur van het mens-erger-je-niet en Yvonne de grondverf van de plankjes voor Memory. Blijkbaar waren die gisteren toch klaar, zij het dat er vijftien zwaarbeschadigd zijn. Zucht. Van de twee pionnen die we nog zouden krijgen ontbreekt nog steeds elk spoor. Dubbelzucht.
Als de kinderen er zijn gaat Yvonne met tien jongens en één meisje apen maken. Eerst leren ze "monkey" schrijven en de cijfers één tot en met vier in het Engels. Dan knippen en plakken we stap voor stap de wereldberoemde groep-3 aap van de Walstraschool in elkaar. Dat gaat hartstikke goed en de kinderen zijn razendenthousiast. Peter en Marijse komen even een kijkje nemen, maar de kinderen hebben het veel te druk om daarvan op te kijken. Als ze helemaal zelf een gezicht moeten maken zijn sommigen even de kluts kwijt, maar uiteindelijk lukt het ze allemaal.
De twee Peters, Marijse en Yvonne drinken een kopje "chai" op het dak en laten alweer een Treelo-opdracht slagen. Leuk verdiend: bij Shakti, vóór Shakti.
02-12-2008 Dagelijks lopen we een half uur van ons hotel naar het project en vanochtend nemen we eens een andere route. Dan passeren we onverwachts één van de tentenkampen van het dorp en we staan versteld van de armoede. Deze mensen slapen onder een stok en aan elkaar genaaide lappen, buiten in de vrieskou. Ze bezitten vrijwel niks en wat ze hebben is oud en vies. Kinderen die nog nooit in hun leven een echte douche hebben gezien komen ons vragen om shampoo. Gauw lopen we door. Het enige wat we voor ons gevoel kunnen doen, doen we al: onze handen laten wapperen bij een project dat kinderen uit de armste bevolkingsgroepen naar school helpt, zodat ze ooit een baan hebben en een huisje voor zichzelf.
Terwijl Yvonne wegens overweldigend succes met een nieuwe groep kinderen apen maakt haalt Peter samen met Rocky (van het Internetcafé) onze nieuwe laptop in Ajmer. Tegen de tijd dat ze terug zijn is de dag voorbij en we geven elk kind nog een appel mee. Ze zijn morgen en overmorgen vrij vanwege de verkiezingen en we willen ze nog wat vitamientjes meegeven.
03-12-2008 Ramsingh en Yvonne maken een selectie welk speelgoed nog bruikbaar is en welk niet, terwijl Peter de pionnen verder schildert.
04-12-2008 Nog een rustdagje kan geen kwaad en nu we weer een computer hebben kunnen we de site ook meteen even updaten.
> Nieuwe Vloerkleden en Meer Lesideeën
05-12-2008 De vloerkleden waar de kinderen op zitten zijn helemaal stuk en vreselijk vies. Ook zijn er lang niet genoeg voor het groeiend aantal kinderen dat naar Shakti komt. We kopen daarom twaalf nieuwe, kleurige vloerkleden die de betonnen vloeren helemaal opfleuren.Peter schildert de gekleurde cirkels op de spelborden, Yvonne maakt vissen met een nieuwe groep enthousiastelingen en Ramsingh en juist aangekomen Fiona doen huiswerkoefeningen met de rest van de groep.
Aan het eind van de middag zoeken we op internet wat leuke en leerzame werkbladen op om te kopieëren. Als er steeds meer kinderen komen is het bijna niet meer te doen om voor ze allemaal persoonlijk sommen en taallesjes in de schriften te schrijven. Omdat kopieëren voor de stichting niet te betalen is maken we meteen een hele dikke stapel kopieën zodat ze een tijdje vooruit kunnen.
's Avonds eten met we met z'n allen bij Fiona, een vriendin van Shakti die deels in Australië en deels in Pushkar woont. De zonsondergang vanaf haar dakterras is adembenemend zo boven de woestijn.
06-12-2008 We nemen twee nieuwe rieten krukjes mee, omdat we bij de oude zitmeubels ernstige twijfels hebben over de levensduur die de oudjes nog zullen hebben. Ook kopen we voor alle kinderen mandarijnen, de dag na Sinterklaas zijn ze toch in de aanbieding. 
Peter lakt de spellen af en Yvonne vertaalt samen met een vriend van Ramsingh enkele nog te kopieëren werkbladen van het Nederlands in het Hindi. Als de kinderen er zijn mogen ze een werkblad kiezen en tien van hen mogen wederom knutselen. Vandaag maken we olifanten: best lastig, maar erg leuk.
Als we 's avonds naar huis lopen lezen we in onze mail dat er weer een krant over ons geschreven heeft. Schreef een Turks blad nog ooit dat we zeven jaar getrouwd waren, nu is Peter volgens dit Nederlandse blad zelfs al klusjesman geworden op Yvonnes oude school. Maar ja, het staat in de krant en dus is het zo! Als we even later naar onze kamer lopen komt de kamelenman ons achterna voor een babbel, zoals hij regelmatig doet. Dit keer heeft hij z'n vader meegenomen en die werkt... voor de krant. Of hij een artikel over ons mag schrijven. Omdat we Peter niet nóg verder willen degraderen tot kamelentemmer besluiten we er toch maar vanaf te zien.
> Bezoek aan de Public School
08-12-2008 We maken kopietjes van de in het Hindi vertaalde Nederlandse werkbladen van internet en lopen gauw door naar Shakti. Vandaag gaan we met Ramsingh mee om een kijkje te nemen in de Public School, de school waar de meeste van onze leerlingen heen gaan. We hebben het afgelopen jaar al redelijk wat arme scholen gezien, maar toch zijn we verbaasd te zien dat hier zelfs niet in alle klassen bankjes aanwezig zijn. In twee of drie klassen zitten de leerlingen op de grond, met hun schriftjes op schoot. Meubilair ontbreekt in z'n geheel en ook de inbouwkasten voor boeken en materialen zijn helemaal leeg, een akelig gezicht voor een school. In de andere ruimtes zijn de poten onder de tafels weg gezaagd, zodat de kinderen op de grond achter de tafels kunnen zitten. Zo zijn stoelen niet meer nodig. In elke klas zitten meer dan veertig leerlingen, maar toch is er orde in de klassen. Er wordt stil gewerkt en de leerkrachten zijn hier, in tegenstelling tot veel andere scholen die we in Azië gezien hebben, de baas over hun groep. Ook in de laagste groep, waar kinderen van drie tot vijf jaar zitten, is geen enkel materiaal aanwezig, op de schriftjes van de kinderen na. Wel is er een hele lieve juf, die op een leuke manier met haar "kleuters" omgaat.Terug bij Shakti blijkt er vandaag te veel wind te staan om op het dakterras te schilderen en te lakken. Zand stuift rond en alles waait om. Yvonne voelt zich al een paar dagen niet erg lekker en nadat ze met een groep kinderen één van de werkbladen heeft gemaakt gaan we weg. De site updaten en terug naar de kamer. Morgen is er weer een dag.
09-12-2008 De wind is nog altijd niet gaan liggen en de kinderen zijn vandaag weer eens vrij, dit keer vanwege een festival. Daarom schilderen we binnen. Na een lunch met Fiona en Ramsingh regelen we dat de man van de houtwinkel morgen een beschermrand om beide Mens-erger-je-niet spellen komt timmeren.
> Bijna af
10-12-2008 We zijn oprecht verbaasd als vanochtend de houtman daadwerkelijk voor de deur staat om de randen om de spellen te maken. Als de kinderen komen is alles al klaar en nu hoeft het geheel alleen nog te drogen om morgen gespeeld te kunnen worden.
De leuke, leerzame werkbladen zijn een groot succes en worden zorgvuldig gemaakt en ingekleurd. Vandaag leert Yvonne de kinderen dat je met dominostenen ook een leuk rekenspel kunt spelen in plaats van ze alleen achter elkaar neer te zetten om ze later om te gooien. Daarna mogen nog een aantal kinderen een visje maken.
> Bezoek aan Ajmer
11-12-2008 Met Fiona, die inmiddels een beetje de weg kent, gaan we vanochtend naar Ajmer om voor de nieuwe spellen opbergmaterialen te kopen. Ajmer blijkt in vergelijking met Pushkar een waar shoppingparadise te zijn, als je maar weet waar je moet kijken. Al gauw hebben we de winkel met pastic bakken gevonden, maar ze hebben er van alles maar één of twee op voorraad. Gelukkig heeft de winkeleigenaar voldoende vrienden en zo worden er snel uit andere voorraden meer bakken aangevoerd. Na het afdingen laten we onze spullen nog even liggen om nog een paar andere boodschappen te doen.
Zo zien we ineens een winkel met kinderboeken en kinderspeelgoed uit onze ooghoeken. Huh?! We zien wat? Als we naar binnen gaan blijken er stapels met educatieve boeken en prachtige voorleesboeken met grote en fleurige tekeningen te liggen. Achterin de winkel zijn ook spellen te koop en we vinden er "Jenga", waarvan er al één oud exemplaar bij Shakti aanwezig is en waarop de jongere kinderen verzot zijn. Ook zijn er een soort van Duplo-blokken in allerlei thema's en we kopen de huizenset, de autoset en een set met allerlei losse blokken. Omdat alles bij elkaar past hebben we zo een mooie hoeveelheid bouwblokken. Wie had dat gedacht toen we vanochtend de deur uit gingen. Terug bij de huisraad-winkel moeten we nog een aantal plastic bakken extra uitzoeken om alle nieuwe aankopen goed in op te kunnen bergen en dan gaan we op zoek naar de bus terug naar Pushkar.
We nemen eerst de bus naar de plek waar volgens de chauffeur de bus naar Pushkar langs komt. Als we daar al geruime tijd staan te wachten komt iemand ons vertellen dat de bus naar Pushkar hier toch niet meer komt. Juist dan vraagt een man met een paardenkoets of we mee willen. Hij zal ons naar het busstation brengen, waar we wél met de bus mee kunnen. Als we nog maar net honderd meter onderweg zijn komt er uit de andere richting een bus waarvan de chauffeur hard roept dat hij naar Pushkar gaat. Gauw stappen we over en we beginnen aan ons rondje door Ajmer, dat de bus blijkbaar eerst nog doet. Al gauw hebben we geen idee meer welke kant we uit gaan, maar dat dit een andere route is dan op de heenweg is wel duidelijk. We rijden Ajmer uit over kleine holderdebolder zandpaadjes en gaan óm de bergen heen waar we naar ons idee óver hadden gemoeten. Ondanks de vele hobbels en de slakkengang waarmee we opschieten is het toch geen vervelende rit. We komen door kleine dorpjes waar de prachtigst versierde vrouwen in- en uitstappen. Mooie bomen en 
lage struiken staan her en der verspreid in het woestijnlandschap. Na meer dan een uur, in plaats van de twintig minuten die de busreis zou horen te duren, zijn we terug in Pushkar, waar we nog net op tijd zijn om de kinderen van Shakti naar huis te zien gaan. Jammer, zeker als we ook nog horen dat morgen alweer een vrije dag is, vanwege een nieuw festival. Hadden we dat eerder geweten, dan waren we morgen naar Ajmer gegaan.
12-12-2008 We benutten onze dag goed door alle Memory stukken te beschilderen. Peter maakt een plaatjesspel van de ene kleur en Yvonne maakt een rekenversie van de andere. Zoals altijd is het weer meer werk dan we verwacht hadden en pas tegen de avond is alles af.
> Enthousiaste Kinderen met Nieuw Speelgoed
13-12-2008 Met watervaste stift maken we randjes om de plaatjes en tekenen we de details die nog net misten. Het resultaat is erg mooi. Omdat er vandaag toetsen zijn komen de grotere kinderen pas laat uit school en eerst zijn er alleen een aantal kleintjes. Met hen speelt Yvonne met het nieuwe Jenga en na een tijdje komen de Duplo-blokken van de plank. Met grote ogen
kijken de kinderen toe. Yvonne en Ramsingh laten zien hoe je er mee kunt bouwen en Jodti gaat meteen vol enthousiasme aan de slag. In een mum van tijd heeft ze een prachtig huis-kasteel-toren-bouwwerk gemaakt. Met de andere meiden kost het wat meer moeite, maar zodra ze door hebben dat ze met dit speelgoed mogen bouwen en dat ze niet hoeven vragen of ze een nieuw blokje mogen pakken worden ze langzaam steeds vrijer. De auto's met vrachtwagen-opleggers zijn favoriet en Mukshars ogen beginnen te stralen als ze ineens door krijgt wat ze allemaal met dit nieuwe speelgoed kan doen. Zodra ze zelfverzekerd genoeg zijn om zelf te spelen leest Yvonne met Sopena in één van de nieuwe boeken. Het leuke is dat het boek deels in het Engels is en deels in het Hindi.
Als de oudere kinderen uit school komen spelen we Mens-erger-je-niet met de twee nieuwe spellen. Jammer genoeg is er maar ruimte voor vier kinderen per spel, er staan nog verschillende belangstellenden die ook graag mee willen doen. Pas laat in de middag gaan we lunchen.Als de kinderen naar huis zijn zet Peter de Memory-stukken nog in een eerste laklaag.
> Op Bezoek bij arme Gezinnen
14-12-2008 Na het aanbrengen van de tweede laklaag op het Memory gaan we samen met Ramsingh op bezoek bij een aantal families. Het is zondag en iedereen is vrij... behalve de ouders van de Shakti kinderen waar wij heen gaan. Bij Ganga en Asha thuis is het een drukte van belang. Alle broers en zussen vermaken zich thuis, terwijl de ouders ijzerwaren smeden op een zandig stukje grond tegenover de groentenmarkt. We ontmoeten hun oudere zussen, allemaal al uitgehuwelijkt, en de broer die zijn veertienjarige bruid aan ons voorstelt. Het meisje is zo verlegen dat ze eerst nauwelijks de (enige) kamer in druft te komen. De oudste zus brengt ons een kopje thee en daarna gaan we verder naar Mukesh en Mamta's huis.
Ook hier geen ouders, die staan op de markt om te proberen bananen te verkopen. Het jongste broertje ligt midden in de (wederom enige) kamer onder een vieze deken. Hij ziet er erg ziek uit, met een gezwollen gezicht en allemaal kleine vlekjes op z'n lichaam. Ramsingh zorgt ervoor dat er vandaag een dokter naar komt kijken. De thee slaan we hier over en we gaan de hoek om. Hier wonen Pinky, Priya, Dibia en hun andere drie zussen met twee broers en hun vader en moeder. Vader is aan het werk, maar moeder voorziet ons snel van een volgend kopje thee. Ondanks de drukte van de zes meiden lijkt dit eenkamerhuisje meer rust uit te stralen dan de vorige twee.Op de terugweg zien we nog meer Shakti-kinderen, die proberen de ijzeren gereedschappen die hun ouders gemaakt hebben te verkopen aan de kant van de weg. Ook kijken we nog even bij het "winkeltje" van de ouders van Ganga en Asha: een vuurtje waarboven gesmeed wordt en een uitstalling van de gereedschappen op een stukje zand. Hier zitten ze van 's ochtends acht tot 's avonds acht, zeven dagen per week, om 's avonds te ontdekken dat ze er wéér niet in geslaagd zijn genoeg te verdienen om hun kinderen behoorlijk te eten te geven.
> Meer Publiciteit
Terug aan de andere kant van de hoofdweg gaan we naar Fiona. Samen ontwerpen we een affiche om bij hotels en restaurants op te hangen, met als doel Shakti onder de aandacht te brengen bij toeristen die Pushkar bezoeken. We eten nog een hapje mee en gaan er daarna op uit om de affiches op te hangen op de plekken waar we regelmatig komen. Dat betekent in India dat je eerst met iedereen een praatje maakt, gaat zitten, nog wat meer vertelt over wat je graag wil, handjes schudt en pas na nog minstens een kwartier de poster daadwerkelijk ophangt en weer afscheid neemt. Als we drie affiches "kwijt" zijn is het dan ook méér dan tijd om terug naar onze kamer te gaan.
15-12-2008 Rond het ontbijt hangen we nog een aantal posters op en daarna lopen we door naar Shakti. We spelen weer met de nieuwe blokken en nu de meeste kinderen weten hoe je ermee moet spelen zijn ze razend populair. Zó populair dat er te weinig blokken zijn voor iedereen die mee wil spelen en Yvonne het om de beurt in groepjes van vijf spelen introduceert. Dat is voor sommige jongetjes nog erg lastig en steeds weer proberen ze terug te komen om stiekem mee te doen. Ook Mens-erger-je-niet wordt weer volop benut.
16-12-2008 Terwijl Yvonne met een groep kinderen die dat leuk vinden knutselt, spelen Peter en Ramsingh met de kinderen Memory. Er zijn weer veel kinderen en we zijn blij dat er zoveel nieuw speelmateriaal is. In de loop van de middag komen twee Indiaas-Engelse globetrotters een kijkje nemen: ze hadden één van onze posters zien hangen en willen een aantal weken komen helpen. Dat is nog eens snel resultaat. En voor ons erg fijn, omdat zij alle dingen waar wij een start mee hebben gemaakt willen proberen voort te zetten.
Ramsingh gaat met het zieke broertje van Mamta naar het ziekenhuis, de jongen is nog steeds erg ziek. Hij krijgt vier soorten medicijnen voorgeschreven, die samen meer dan een daginkomen kosten voor de ouders en die we namens Treelo vergoeden. Hopelijk wordt hij gauw beter.
17-12-2008 Vandaag zijn er weer een aantal mensen die een kijkje komen nemen, omdat ze de poster ergens hebben zien hangen. Op het dak, waar het wat rustiger is dan beneden, introduceert Yvonne bij de oudste meisjes de boeken die we vorige week gekocht hebben. Sommigen storten zich er vol overgave op en anderen kijken alleen 
naar de kleurige platen die erin staan. Allemaal hebben ze op hun eigen nivo veel plezier van blijkbaar weer een geslaagde aanschaf.
Beneden wordt er weer flink gespeeld met de gezelschapsspellen en de Duplo. Hele huizen worden gebouwd en sommige van de jongens voeren ware toneelstukken op bij het spelen met dit materiaal. Is er in Nederland geen zevenjarige meer die er ook maar naar omkijkt, hier zijn jongens van dertien helemaal blij met de Duplo-blokken, simpelweg omdat ze nog nooit zulk leuk speelgoed gezien hebben.
> Afscheid van Shakti
Morgen is onze laatste dag bij Shakti en dan dragen we alles over aan Manda en Anil, die ook erg enthousiast zijn over het project. We laten bij Ramsingh nog een geldbedrag achter om volgende week in Delhi warme truien en schooltassen te kopen. Dan is het tijd voor een afscheidsfeestje bij Fiona, met alle vrienden die we hier de afgelopen weken gemaakt hebben. Vanaf overmorgen gaan we de rest van Rajasthan verkennen, maar we hebben zomaar het gevoel dat we hier ooit terug gaan komen...
De afgelopen weken hebben we het volgende voor het project aangeschaft:
- rijst (dagelijks)
- groenten (dagelijks)
- fruit (twee keer in de week)
- lesmateriaal
- knutselmateriaal
- hout en verf om spellen te maken
- zeep, tandpasta en tandenborstels
- 12 vloerkleden om op te zitten
- 2 krukjes
- kopieerbladen
- opbergmateriaal
- boeken
- speelgoed zoals Duplo
- medicijnen
- schooltassen
- warme truien
Klik op bovenstaande filmpjes om even bijna-live bij Shakti rond te kijken.