Shakti Project Pushkar in Rajasthan, India photos
| Vorig jaar waren we ook al bij Shakti. Lees er alles over in het vorige verslag. |
26-11-2009 We nemen rond zes uur de trein naar Schiphol en overnachten in het designhotel Citizen M. De kamer is een beetje klein, maar misschien is het optisch bedrog vanwege de afmetingen van het bed.
27-11-2009 Lopend gaan we naar Schiphol. De dame bij de gate is erg vervelend en zeurt over de afmeting van ons koffertje vol spullen voor Shakti. Het past niet in een speciale meetunit en geïrriteerd vraagt ze zich af waarom we het koffertje zo vol hebben gestopt. We halen er een aantal dingen uit en stoppen die in een rugzak met nog wat ruimte. 
Die rugzak moet dan vervolgens wel in de meetunit passen, maar als we vertellen waar de spullen naar toe gaan kalmeert ze wat. Het hele verhaal over volgeboekte vlucht en weinig bagageruimte horen we al niet meer, wij lopen gauw een hoekje om waar we alles weer terug stoppen op z'n oorspronkelijke plek in het koffertje.
In de stromende regen vertrekken we uit Amsterdam. In London horen we aan boord van het vliegtuig dat er iets kapot is gegaan aan het vliegtuig en dat de reparatie een uurtje gaat duren. Inderdaad stijgen we amper een uur later alsnog op.
28-11-2009 Om onduidelijke redenen wordt de bagage maar mondjesmaat aangevoerd op de band. Daarom staan we nog twee uur te wachten tot allebei onze ingecheckte tassen er zijn. Als we een Tibetaans opaatje, dat helemaal alleen reist, helpen met het zoeken naar zijn bagage raken we meteen alweer met iemand anders aan de praat. We staan nog maar amper aan de grond en het is al gezellig.
Gelukkig is onze pick-up er nog en na wat mopperen over het lange wachten en de twee defecte pinautomaten, waardoor wij geen geld kunnen pinnen, gaan we naar buiten. Het ruikt naar rook en uitlaatgas: naar Delhi. Daar kunnen we ruimschoots van genieten, want we staan nog een hele tijd te wachten voor onze auto voorrijdt. Zodra we op de weg zitten weten we het weer: de totale chaos, van links naar rechts zonder kijken, met overal stil staande kapotte auto's, vrachtwagens en riksja's midden op de weg. We hotsen en klotsen door de kuilen die de gaten afwisselen, wat kun je snel vergeten hoe dat voelde. Om half zes liggen we eindelijk in bed in een wat oudere, maar schone kamer.
We worden rond tienen weer wakker en doen niet veel meer dan uitzoeken waar we morgen om welke tijd de bus naar Ajmer kunnen nemen. Het waar blijkt snel uitgevonden, maar hoe laat... daarover verschillen de meningen nogal. Er is elke ochtend één directe bus naar Ajmer, maar de vertrektijden die we te horen krijgen variëren van half zes tot kwart voor elf.
29-11-2009 Omdat gisteren de meeste vertrektijden tussen tien en elf lagen en we verwachten dat de bus daarom waarschijnlijk rond die tijd gaat, zorgen we rond negen uur op het busstation te zijn. Inderdaad wordt ons nu gezegd dat de bus om half elf vertrekt en dat we vanaf tien uur kaartjes kunnen kopen. Tijd genoeg dus voor wat Indiase thee van de chai-wallah en een paar samosa's van een stalletje voor ontbijt. De busrit is weer een ervaring op zich, vooral als het steeds voller wordt en mensen gezellig over bagage en elkaar heen moeten klimmen om in en uit te stappen. Wij waren gelukkig al verzekerd van een zitplaats bij vertrek en kunnen daarom alles rustig vanaf onze stoeltjes gadeslaan. Ook buiten is India weer een waar feest van (sterke) geuren, (felle) kleuren en (harde) geluiden. Een uur of zeven hobbelen later zijn we behoorlijk gaar en is het leuke er een beetje af, maar we moeten nog even en daarna moeten we met al onze bagage in Ajmer nog overstappen op de bus naar Pushkar. Een bus die zo mogelijk nog voller is dan die naar Ajmer, maar waarin we gelukkig nog net twee zitplaatsen kunnen bemachtigen, zij het niet de meest comfortabele.
Als we de heuvels over zijn blijken we aan te komen op het busstation aan de andere kant van het dorp van waar we slapen. Aan de kant waar we heen moeten zijn geen hotels en daarom is het ons bij een vorige poging niet gelukt de riksjamannetjes duidelijk te maken waar we zijn moesten. We willen na zo'n hele dag reizen geen heisa en dat is waar het die andere keer wel op uitdraaide, dus met ons hele zwikkie op de rug en onder de arm gaan we lopen. Uiteindelijk komen we net na negenen aan bij Fiona en Praveen's huis, waar een heerlijke Indiase maaltijd voor ons wordt opgewarmd en ons bed al klaar staat.
30-11-2009 Ondanks dat het maandag is hebben de kinderen vandaag geen school. Dat hebben ze al twee weken niet gehad, de scholen zijn dicht vanwege drie sterfgevallen aan de Mexicaanse griep in Ajmer. Tsja... dat krijg je als kinderen zonder enige weerstand ziek worden. Het gevolg voor "onze" kinderen is dat ze niet gewassen worden, want ze hoeven niet naar school en dat ze geen fatsoenlijke maaltijd krijgen, want die krijgen sommigen vrijwel alleen bij Shakti. Als we op straat lopen zien we hier en daar vuile, magere snoetjes in het stof zitten om hun ouders te helpen bij hun werk als ijzersmid. Asha roept en zwaait, ook zij zit bij vaders winkeltje, maar ziet er gelukkig wel goed uit. Ze neemt ons mee naar hun huisje, waar verschillende andere kinderen ons verwelkomen, omdat iedereen hier op een meter van elkaar woont. Trots wordt de geit geshowd, die de familie heeft weten te kopen om hun eigen melk te hebben en een nieuwe baby, van de oudste broer die vorig jaar getrouwd is. Een nieuwe mond om te voeden. 's Middags lukt het ons eindelijk Ramsingh (die Shakti leidt) en zijn vriend Surendera te lokaliseren, het is leuk iedereen langzaam weer terug te zien.
01-11-2009 Vandaag begint school weer en met een deel van de spullen gaan we aan het eind van de ochtend naar Shakti. Langzaam komen de kinderen binnendruppelen, elke groep gaat tot een andere tijd naar school. De toren van Pisa en het memoryspel worden uitgebreid uitgetest. Ook met de nieuwe puzzel en micado wordt enthousiast gespeeld. Halverwege de middag wordt er huiswerk gemaakt en daarna samen gegeten. Tenslotte geven we elk kind een mandarijn mee om onderweg op te eten, die vitamines kunnen ze wel gebruiken.
Na deze paar dagen zijn we een maand op rondreis geweest door Zuid India, maar in januari zijn we nogmaals drie weken bij Shakti geweest. Hier een fotoverslag van die weken:
De rijgpuzzels die we uit Nederland hebben meegenomen vallen erg in de smaak, zowel bij de jongens als bij de meisjes.
De duplo die we vorig jaar gekocht hadden wordt nog steeds heel veel gebruikt. Er is eigenlijk te weinig om er met meer dan drie kinderen mee te spelen, dus halen we nog een aantal dozen op. Meteen wordt er enthousiast gebouwd en met de auto’s en treinen rondgereden.
Dagelijks krijgen de kinderen een warme maaltijd, door Ramsingh bereid, en regelmatig geven wij ze een banaan of mandarijn mee.
De educatieve werkbladen en cijferkleurplaten die we in Europa gebruiken kennen ze in India niet. Daarom hebben we ze van huis mee genomen.
Exact een jaar nadat we hier bij Shakti getrouwd zijn geven we een feestje om het te vieren. Tijdens dit zogenaamde boekenfeest is er een voorleeswedstrijd waaraan iedereen mee mag doen. Eerst een boek uitkiezen en dan voorlezen maar. Na een feestmaaltijd mag elk kind een boek uitkiezen om mee naar huis te nemen. Hiervoor krijgen ze een plastic map mee, zodat de boeken schoon en heel blijven.
Nadat elk kind een boek heeft gekozen blijven er nog ongeveer 100 boeken achter in de nieuwe bibliotheek bij Shakti, waar ze hun boek kunnen omruilen voor een ander. In de weken dat wij er zijn wordt dit dagelijks door heel wat kinderen gedaan en regelmatig zien we kinderen in de werkplaats van hun ouders zitten voorlezen aan anderen. Het is zo'n succes dat we op onze laatste dag in Pushkar nog gauw naar de stad zijn terug gegaan om 50 extra boeken te kopen en er nog 50 te bestellen die de week erna bezorgd worden.
Halverwege januari is het landelijke vliegerfestival. We kopen 250 vliegers en touw, zodat alle kinderen bij Shakti op het dak kunnen meedoen met dit feest.
De volgende dag knutselen we samen vliegers en leren we de Engelse woorden die erbij horen. In de drie weken dat we er zijn doen we regelmatig knutselaktiviteiten. Deze zijn zo populair dat er na een eerste "workshop" vaak nog een tweede ronde moet volgen om alle kinderen aan bod te laten komen.
Hier boven enkele van de knutselwerkjes die we gedaan hebben. Beneden de bibliotheek die Peter geschilderd heeft.
