Laos Reisverslag: Luang Prabang
| Dit reisverslag is onderdeel van een serie reisverhalen, allen gemaakt tijdens een lange reis van november 2007 tot mei 2009. |
> Eerste Dagen Luang Prabang
04-01-2008 Heerlijk uitgerust gaan we laat ontbijten en de site bijwerken in een koffie-shop met draadloos internet. Gelukkig betaal je voor het draadloos netwerk slechts een eenmalige bijdrage voor onbeperkt gebruik, want de snelheid is om te huilen. Als Yvonnes
geduld op is en ze even buiten gaat lopen komt ze een oude bekende (Zweedse dame) tegen, die vraagt of we een tuktuk zullen delen naar een dorpje vlakbij, waar veel geweven wordt. Het lijkt ons wel wat en een uurtje later gaan we. Prachtige zijden sjaals en kleding wordt er geweven en verkocht en ook worden er spulletjes gemaakt van bamboe, zoals lampen en boekjes. Het klossen van de zijde gebeurt met behulp van oude fietswielen en houten stokjes, erg inventief.Terug in Luang Prabang kijken we een beetje rond, we shoppen wat en komen te weten dat je officiëel geen motortje kunt huren hier. We raken met een Laotiaan aan de praat die z'n "uncle" gaat vragen of we de zijne "unofficial" kunnen meekrijgen om wat verder te kunnen rondkijken, maar huren voor morgen eerst een fiets.
05-01-2008 In een foldertje heeft Peter iets gezien over een nieuw project dat jonge schrijvers en tekenaars aan het werk zet om boeken te maken voor kinderen. Wij gaan erop af omdat dit ruikt naar een kans voor Treelo om iets goeds te doen voor enkele van de vele kansarme kinderen die we onderweg hier naartoe gezien hebben. Lees er hier alles over.
De ochtend is al bijna voorbij als we bij het Big Brother Mouse project weg gaan en we fietsen wat rond in de omgeving van Luang Prabang. Daarna bezoeken we de aan de rand van de stad gelegen Wat Phon Hphao. Na eerdere vage buikpijntjes heeft Yvonnes binnenste het nu echt gehad met iets wat daarbinnen terecht is gekomen, dus we relaxen even in de kamer voor we de rijk versierde Wat Xieng Thong met een bezoekje vereren. Als we daarna de Phousi-heuvel beklimmen en van het 360 graden uitzicht over de stad en de beide rivieren zitten te genieten slaat de arme buik toch alarmfase drie en gaat het in sneltreinvaart naar beneden. Zonsondergang op de wc dus en niet boven op de berg; ach je kunt niet alles hebben. 
> Kuang Si Waterval
06-01-2008 Met Adam en Ruth, 2 Engelsen die we al minstens 3 weken telkens weer tegen het lijf lopen, delen we een tuktuk naar de hoge Kuang Si waterval. We klimmen zo'n 100 meter omhoog via een steil bospad, om daar de rivier bovenaan de waterval over te steken, een avontuur op zich. Peter vindt het nog niet avontuurlijk genoeg en schudt een vrucht uit de boom die er op het eerste gezicht zacht en harig uitziet.
Als hij hem op wil vangen blijkt het toch iets minder zacht en nogal stekelig te zijn, als zo'n cactus met allemaal hele kleine, vennijnige naaldjes. Zijn hele hand zit eronder. Creatief als we zijn doen we allemaal suggesties over het verwijderen van de stekeltjes, maar Peter gaat onder grote belangstelling van passanten aan het werk met een pincet, dat gelukkig in ons zakmes zit. Een uurtje later is de hele hand weer stekelvrij en gaan we aan de andere kant van de waterval weer naar beneden. Aan deze kant is een smal paadje waarlangs je middenin de waterval op een eilandje kunt komen... erg mooi.
> Big Brother Mouse
07-01-2008 Vanochtend zijn we vroeg uit de veren, want vandaag gaan we met Big Brother Mouse op pad. Gisteravond kregen we te horen dat alles, lekker Aziatisch, toch iets anders gaat dan gepland. De leerkrachten van de school waar we heen zouden gaan zijn vandaag op cursus, dus de school is dicht. Daarom gaan we naar een andere school met maar liefst 239 kinderen, verdeeld over 5 klassen, in Long Laued, waar ook weer les gegeven wordt aan kinderen uit verschillende omringende dorpen.
Als alle spullen ingeladen zijn en we op de markt nog zo'n 250 mandarijnen hebben gekocht gaan we op weg. Na een half uur verlaten we de verharde weg en via een stoffige en erg hobbelige weg komen we tegen 9 uur aan bij de school. Het stenen gebouw staat er pas 3 jaar; daarvoor liepen de kinderen 20 minuten verder naar een andere (houten) school. Voorzieningen zijn er verder niet. Plassen doe je buiten in de bosjes (zien we jongetjes tenminste doen) en behalve kale, houten bankjes, waar 3 of 4 kinderen zitten op een plek waar wij 2 normaal zouden vinden, een schoolbord en een enkel rekenboek is er in de klassen niks te vinden.
Wat er allemaal volgt vinden de kinderen geweldig! Met open mond wordt de instructie van de tekenles gevolgd en als de papieren en potloden worden uitgedeeld doen ze allemaal hun uiterste best om er iets moois van te maken. De jongere kinderen durven eerst niet zo goed. Ze zijn dit duidelijk niet gewend, maar met een beetje hulp lukt het wel. De rest van het dorp staat zich bij de ramen van de lokalen te vergapen.
Siphone van Big Brother Mouse komt ons tijdens de tekenles vertellen dat de hoofdman van het dorp graag een Baasïi ceremonie wil houden na de aktiviteiten, om ons te bedanken voor alles. We hebben geen idee wat dit inhoudt, maar weigeren is vast onbeleefd en het lijkt ons wel wat... een leuk feestje. Even later zien we één van de vrouwen met een kip onder de arm op de hoofdman afstevenen om daar na goedkeuring weer mee te verdwijnen. We krijgen zo het idee dat die kip niet heel lang meer zal kakelen.
Dan volgen voor de kinderen de spelletjes, die voor grote hilariteit zorgen. Bezorgd staan we klaar om de huilende of boze verliezer op te vangen, maar die is er niet. De kinderen genieten ervan en of ze winnen of verliezen, aan de beurt komen om "hem te zijn" of niet, ze vermaken zich allemaal. Na een grote beker ranja en een mandarijn (één voor één per kind uitgedeeld, om stiekem 2 pakken door kinderen met honger te voorkomen) leren de enthousiaste medewerkers van Big Brother Mouse de kinderen een liedje aan over leren lezen. Ergens daar tussendoor zien ook we een grote, rokende, gare kip langskomen op een schaal. En dan mag, na een korte uitleg, iedereen een boek kiezen en wordt er aandachtig in de boeken gebladerd en gelezen. Aan leerkrachten en leerlingen wordt het systeem van boeken ruilen met elkaar en op school uitgelegd en na een groepsfoto gaan ze blij, met hun boek zorgvuldig in hun tas, naar huis. Ze hebben, zonder twijfel, een geweldige dag achter de rug en we hopen dat ze door hun nieuwe boek worden uitgedaagd om meer te gaan lezen.
Als wij de "feestzaal" betreden zien we daar weer onze kip terug, keurig "opgebaard" op een schaal, temidden van nog meer eten. We gaan allemaal om de tafel met eten op de grond zitten en iedereen houdt de rand van de tafel vast. Er wordt gebeden en daarna krijgen Peter en ik én ook alle Big Brother Mouse mensen van elke leerkracht en van het dorpshoofd een geknoopt, katoenen touwtje om elke pols. Nadat er opnieuw gebeden gezegd zijn, terwijl we nu allemaal weer de schaal met kip vasthouden (en de goede 
geesten dus gekomen zijn) wordt er uit een glas Lao Lao (uiteraard zelf gestookt) door iedereen een slok genomen. Daarna begint het eten en gaan de leerkrachten om beurten met een vol glas Beerlao de kring rond. Elk glas dat je aangeboden krijgt dien je tot de bodem leeg te drinken, dus aan het eind van de maaltijd ziet iedereen een beetje dubbel. Gelukkig lijkt onze chauffeur nog goed nuchter en worden we na het afscheid veilig thuisgebracht.
We zijn doodmoe als we weer bij het guesthouse terug zijn, maar komt dat nou door het vroege opstaan, de drank of de vele indrukken?
08-01-2008 Na het uitslapen doen we vandaag vanalles wat: beetje kijken bij de rivier, waar net een hele vracht goederen is aangekomen, inclusief uiteenlopende soorten beesten; naar de kapper; beetje eten; beetje hangen; voor we het weten is het alweer avond.
> Tempels en Monniken
09-01-2008 We vinden het tijd worden dat we weer eens wat van de stad zien en dus bekijken we de tempels die we tot dusver nog niet gezien hebben. Dat zijn er nogal wat en na een stuk of 4 laten we ons met een bootje naar de overkant van de Mekong
brengen, naar het dorpje Ban Xieng Maen. Als we van boord gaan hebben we even het idee op een vuilnisbelt beland te zijn: wat een rotzooi ligt er hier. De overheid doet er gelukkig wel wat aan, want we zien overal borden staan dat je afval niet op straat mag gooien en dat het in de afvalbak moet. Helaas zijn ze er nog niet aan toe gekomen ook daadwerkelijk afvalbakken te plaatsen, of zouden ze dat misschien vergeten zijn?Aan deze kant van het water zijn de tempels eenzaam, verlaten en vervallen. Met 2 jochies gaan we nog een tempel-grot in. Hier staan de half vergane Buddhabeelden uit andere tempels en met veel fantasie vormt een bepaalde rots een olifant... ja, ja... heel misschien zien we hem als we ons hoofd ietsje schuin houden. Of toch niet.
10-01-2008 Monniken. Je ziet ze veel in Luang Prabang, door het grote aantal tempels en kloosters hier. Dat is ook de verkopers op de toeristische markten hier opgevallen, gezien hun enorme aanbod in schilderijen met oranje kwaststreken die veel gelijkenis vertonen met een wortel. Of 2 wortels, naast elkaar onder een parasolletje.
Monniken dus. Wij komen er vanochtend voor dag en dauw ons warme bed voor uit. Elke ochtend maken de monniken hier in Luang Prabang namelijk hun ronde. Ze dragen dan een mand mee, waar gelovige Buddhisten wat rijst of ander eten in stoppen. Nergens in Laos is dit ritueel zo groots als hier en dat willen wij wel eens zien. Om 6 uur gaan we de deur al uit, want rond zonsopkomst om half 7 ongeveer zal het geheel plaatsvinden.
Zodra we onze neus buiten de deur hebben worden we belaagd door een verkoopster die ons eten wil verkopen om aan de monniken te geven. We bedanken, omdat we geen Buddhist zijn en het ritueel niet willen helpen tot een toeristen-circus uit te groeien. Blijkbaar hebben andere mensen daar minder moeite mee, want op sommige plekken zitten de witten rijen dik met hun mandje eten klaar en een dikke camera om de nek. Er zijn maar weinig Laotianen op straat, maar bij het slaan op de trom om kwart voor 7 komen er toch enkele hun huis uit. Op een afstandje slaan we het geheel gade: honderden monniken verlaten in rijen hun kloosters om in stilte hun eten te ontvangen. Jammer genoeg wordt ons plekje al gauw door meer witte neuzen ontdekt en worden de passerende monniken van dichtbij in het gezicht geflitst met allerhande camera's. We vinden het bijzonder om gezien te hebben hoe zo'n monnikenronde in z'n werk gaat, maar vrezen ook dat het hier niet lang meer zal duren voor dit één van de topattracties van de stad geworden is.
We bombarderen deze dag maar tot donderdag-worteldag en gaan tegen het eind van de middag kijken naar het bidden van de monniken in de Wat Mahathat. Gelukkig is daar weinig toeristisch aan en kunnen we rustig kijken en luisteren. Het blijft bijzonder, al die monotoon zingende monniken (klik voor geluid) bij elkaar. Als we een tijd later nog even om het hoekje gluren bij de iets bekendere Wat Mai worden we daar weer compleet weggeflitst, dus lopen we gauw door voor een laatste maaltijd bij ons favoriete restaurantje. Morgen reizen we verder naar Nong Kiaw.
Klik op bovenstaande filmpjes om even bijna-live in Luang Prabang rond te kijken en om bij het Big Brother Mouse boekenfeest te zijn.
> Meer Info
Op onze Laos info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Laos en neem ook eens een kijkje bij onze Luang Prabang foto's.