Kathmandu Reisverslag
| Dit reisverslag is onderdeel van een serie reisverhalen, allen gemaakt tijdens een lange reis van november 2007 tot mei 2009. |
> Vliegen van Istanbul naar Kathmandu
20-09-2008 Onze dag begint om 2 uur 's nachts, als we door een leeg Istanbul naar de luchthaven rijden. Om half 5 verlaten we Turkije met Gulf Air, terwijl we voor ons zelf nogmaals vaststellen dat een Moslimland toch bepaald niet ons ding is. De gesloten en eenzijdige mannencultuur is ons de laatste weken in Turkije toch steeds meer gaan tegenstaan en we zien uit naar een nieuw land, waar we verwachten dat Buddhisme en Hindoeïsme het straatbeeld zullen bepalen.
De tussenstop in een smoorheet Bahrein versterkt ons gevoel weg te willen uit de Moslimwereld. Volledig gesluierde vrouwen, met soms zelfs een compleet gezichtsbedekkend masker alsof ze gekooide dieren zijn, lopen een halve pas achter hun bebaarde man, die op zijn beurt weer voorzien is van een geruite theedoek op zijn hoofd en een witte jurk. Nors wordt er voor zich uit gestaard en contact maken, op wat voor manier dan ook, lijkt lastig. Ook het luchthavenpersoneel maakt bepaald geen vriendelijke indruk en we zijn blij als we aan boord mogen van onze vervolgvlucht.Die heeft, zoals het typisch Aziatisch vervoer betaamd, een vertraging van ruim een half uur en het boarden verloopt heerlijk chaotisch. We laten het stoffige, hete Midden Oosten achter ons en kijken onze ogen uit zodra we de eerste toppen van de Himalaya aan de horizon bespeuren. Het beeld van de rijen besneeuwde bergen in het late middaglicht is spectaculair en de hevige turbulentie vlak voor de landing is minstens net zo spectaculair. Gelukkig wordt het gauw rustiger en kunnen we genieten van een prachtige duikvlucht tussen groengekleurde bergen van elk formaat. Bij het laatste restje gouden zonlicht raken onze wielen de landingsbaan.
Treelo maakt overuren voor de camera deze week. Dankzij de opdracht om op elke luchthaven te poseren is zijn budget behoorlijk gestegen deze dagen. Als hij ook op de Tribhuvan luchthaven van Kathmandu op de foto staat kunnen we de douane door en in de gekte van roepende hotel- en taxi- eigenaren vinden we al gauw een bordje met onze naam. We zijn eens een keer zo handig geweest vooraf te reserveren en dat levert ons een gratis transfer op.
> Terug in Azië
Als we in de auto zitten ruiken we Azië door de open ramen, voor het eerst sinds lange tijd: het heerlijke mengsel van houtvuur, "spicey food" en uitlaatgassen. Hmmm, we zijn weer terug. Toch lijkt het verkeer hier een stapje hectischer dan we eerder in Zuid-Oost Azië zagen, zijn de bussen een stukje ouder dan daar en maakt Kathmandu zelfs in het donker een kleurrijkere indruk dan Phnom Penh of zelfs Bangkok.
In ons guesthouse genieten we op het dakterras onder een sterrenhemel van de kookkunsten van de familie, als Yvonne visioenen krijgt van het oproepen tot gebed uit de Turkse minaretten. We houden het er maar op dat het vast iemand is die gewoon van zingen houdt en dat het toevallig klinkt als een muezzin, tot... we even later in het huis tegenover ons niet minder dan drie (!) verdiepingen mannen zien knielen om Allah te eren. Uitgerekend óns guesthouse staat pal tegenover de enige moskee van Kathmandu. Hoe bestaat het?! Bijna een uur lang wordt er luid en fanatiek gebeden, iets wat we nog niet eerder zo hebben gezien, zelfs niet in Turkije.
> Thamel
21-09-2008 Pas laat worden we wakker en na het ontbijt verkennen we de omgeving. We hebben wat boodschappen op ons lijstje staan en dus blijven we een beetje hangen in Thamel, de backpackerswijk van de stad. We kijken onze ogen uit. Fietsriksja's, motortjes en Suzuki-autootjes slalommen al bellend en toeterend door de straten. Er zijn meer uithangborden dan je in één oogopslag kunt verwerken en werkelijk alles wat je als reiziger zou willen kopen (en meer!) wordt op straat en in kleine winkeltjes aangeboden.Naast de gebruikelijke chaos zijn er vandaag ook brandende autobanden en andere vuurtjes op straat, veroorzaakt door de demonstranten die het niet eens zijn met een nieuwe regel van de regering. Gewapende politie zit op een stoepje te wachten op ongeregeldheden en ook de winkeliers zijn waakzaam en laten, bang voor hun etalageruiten, de luiken met een harde knal naar beneden kletteren. Thamel blijft echter rustig en er sneuvelt verder niks.
Hadden we tijdens het winkelen nauwelijks in de gaten dat de stroom uit was, de tweede ronde van 3 uur zonder stroom is toch wat lastiger, vooral omdat het om 6 uur al donker is. Dagelijks is er bij toerbeurt één of twee keer geen elektriciteit in elke wijk. Sinds een grote dam is doorgebroken is er namelijk een groot tekort en op deze manier probeert de overheid het probleem tijdelijk op te lossen. Onze gastheren en -vrouwen in het guesthouse zijn er al helemaal aan gewend en bereiden wederom een verrukkelijke maaltijd, die we dit keer bij kaarslicht nuttigen.
> Tempels en Stupa's in Kathmandu
22-09-2008 We maken een wandeling door de oude stad van Kathmandu, waar ontelbare minuscule winkeltjes zijn en op werkelijk elke hoek wel een tempeltje lijkt te staan. In de smalle straatjes brengen Tibetaanse gebedsvlaggen en in doeken geklede vrouwen kleur. Vlooienbalen van honden liggen lui op smalle stoepjes of snuffelen zoekend rond naar eten. Kinderen met alleen een vies shirtje vol gaten aan spelen tussen het vuil, terwijl mannen met dunne armen en benen lasten dragen die veel te groot en te zwaar voor ze lijken te zijn.De Tibetaanse Kathesimbhu Stupa is bijzonder mooi en het houtsnijwerk van de kleine tempels en veel van de huizen is rijkversierd. Af en toe proberen we een lokale snack, waarvoor we slechts 5 of 10 Rupees betalen, terwijl het toeteren, bellen en ratelen om ons heen eeuwig door lijkt te gaan. Een paar keer komen we ook op een verrassend stil binnenplaatsje, waar oude dametjes nieuwgierig uit hun raam kijken.
Op verschillende plekken zien we de resten van brandjes die gisteren tijdens de demonstraties overal in de stad hebben gewoed. Als we op Durbar Square aankomen zien we dat er ook vandaag weer samengeschoold wordt op een hoek van het plein, maar een Nepalese student vertelt ons dat de mensen vandaag niet aggressief zijn, maar blij. De regering heeft toegegeven en de demonstranten zijn opgetogen dat ze gewonnen hebben. Toch wordt er later weer en masse door de binnenstad getrokken en een enkele ruit loopt een gat op.
23-09-2008 In de loop van de ochtend waaien de regenwolken uiteen en we lopen aan de West-kant de stad uit. We kunnen de juiste route naar de Tibetaanse Swayambhunath tempel niet zo gauw vinden en dus vragen we even. Handig, dat hier zo veel mensen Engels spreken en ook nog eens bereid zijn te helpen. In Turkije konden we onze zin nog niet afmaken of de eeuwige "where-you-from-kijk-mij-eens-geweldig-Engels-praten-vraag" kwam alweer terug. Zelden wisten we na zo'n conversatie meer dan ervoor. Hier in Nepal lijken ze het woord eigenbelang niet te kennen en dus wijst men je de weg als je daarom vraagt. Via een paadje dat vast niet op onze kaart staat worden we in de juiste richting gestuurd en we lopen langs een heel vies riviertje bij de mensen door de achtertuin.
Een half uur later staan we aan de voet van de heuvel met de tempel, een bijzondere plek, waar we een bonte verzameling verkopers, biddende Tibetanen en extreem arme bedelaars aantreffen. Na de beklimming van de eerste trap komen de hier wonende apen ons al tegemoed. We hebben onszelf inmiddels gewapend met een stok, want we zijn de brutale en soms aggressieve apen van Lopburi nog niet vergeten.
Als we ook de tweede en steilste trap hebben bedwongen kunnen we nog nahijgend genieten van een weids uitzicht over Kathmandu. Onder de grote stupa met de Buddha-ogen aan vier kanten is een keur aan souvenirstalletjes te vinden. Bijna krijgen we spontaan allergische aanvallen, maar weer worden we positief verrast. Geen gezeur of voor-de-voeten-loperij en geen boze gezichten als we niks kopen, met als resultaat dat we én kaarten én wat leuke kettinkjes kopen.
Het is leuk om hier gewoon wat te zitten en de rituelen van de mensen gade te slaan. Een oude Lama die in deze tempel woont komt even een praatje maken en in de oude Swayambhunath tempel praten we wat met een jongere monnik. Van Nederland heeft hij wel al eens gehoord, maar waar het precies ligt is voor hem een raadsel. We wijzen het hem op een kaart aan en geven hem een ansichtkaart van ons land.
Als we weer in Kathmandu zijn eten we heerlijke Vlaamse friet, samen met Treelo (bedankt Maya!). Daarna willen we nog internetten, maar blijkbaar is de ingeroosterde stroomuitval van vandaag met een uur vervroegd.
24-08-2008 Ons plan om de twee andere grote tempels van de stad te gaan bekijken valt letterlijk in het water. Zó hebben we het nog nooit zien regenen en we krijgen een beeld van hoe het regenseizoen hier moet zijn. Het gaat maar door. We besluiten eerst even te gaan internetten en als het dan nog regent wat te winkelen en kaartjes te posten. Maar, zoals de man bij het internetcafé zegt, "this is Nepal". 
Daarom is de stroomuitval van 11 uur een uur te vroeg en kan er pas vanmiddag weer geinternet worden. Daarom zijn er wéér rellen, dit keer van de lokale middenstand, die ook meer geld van de regering willen. De winkels en het postkantoor durven hun luiken niet te openen, want overal zijn alweer sporen van brandjes. De oproerpolitie is in grote aantallen aanwezig en we besluiten terug te gaan naar de kamer, waar we wat lezen en, als er weer stroom is, ons een beetje met de computer vermaken.
> Pashupati Nath en Bodh Nath
25-08-2008 Om 10 uur hebben we nog weinig hoop dat het vandaag droog wordt. Het plenst en de lucht ziet overal donkergrijs. Toch zien we een uurtje later ineens enkele zonnestralen en in enkele minuten trekt de lucht nog verder open. We beproeven voor het eerst ons geluk in één van Kathmandu's taxi's, een reeds zes keer gereïncarneerde Suzuki-Maruti. De chauffeur is zich van de grootte of staat van onderhoud van zijn karretje helemaal niet bewust, hij denkt in een grote terreinwagen te zitten en ploegt midden door alle grote gaten in het asfalt. En de kleine.
We zijn nog nauwelijks een kilometer op weg of ons koekblik wordt naar de kant gestuurd. "One minute" roept ons mannetje nog, maar hij is al met een grote moersleutel ergens aan de voorkant verdwenen. Wij stappen ook uit en stellen vast dat we een platte band hebben. Inderdaad duurt het maar heel eventjes voor de reserveband, geheel zonder profiel, eronder zit en we weer al toeterend tussen de andere malloten op en naast de weg slingeren.Heelhuids bereiken we de Pashupati Nath, de grootste en belangrijkste Hindoe-tempel van de stad. Voor ons is het de eerste keer dat we een Hindoe-tempel bezoeken en we zijn meteen onder de indruk van alle rituelen. Als eerste kijken we van een afstandje toe bij drie openlucht-crematies. Onderwijl vinden er vlakbij ons allerlei andere rituelen plaats, waaraan veel voedsel en bloemen op bananenbladeren te pas komen, die aan het eind als bootjes te water gelaten worden in de heilige Bagmati rivier. We zitten wel een uur aan de waterkant te kijken.
Sommige Sadhu's, heilige mannen in felgekleurde gewaden en met geschminckte gezichten, doen hun best om klanten te vinden die een gezegende stip op hun voorhoofd willen. Anderen vinden het wel best en hangen al rokend een beetje onderuit. Zij verdienen waarschijnlijk al genoeg aan de ladingen toeristen die dagelijks tegen vergoeding een foto van ze maken. In de belangrijkste tempel, die helaas alleen voor Hindu's toegankelijk is, is blijkbaar een groot feest aan de gang. We vangen een glimp op van mensen die muziek maken en dansen bovenop de tempel.
Aan de rivier vinden meer rituelen plaats, waarbij blijkbaar vuur en water een grote rol spelen, maar waarvan wij niet veel snappen. Toch is dit een bijzondere plek, waar onze zintuigen al met al behoorlijk op de proef worden gesteld.Door een relatief rustige wijk lopen we naar de Bodh Nath, een aantal Buddhistische tempels bij een enorme stupa. Met de Buddhistische gebruiken zijn we al wel bekend en we lopen, samen met tientallen Tibettanen, onze drie rondjes om de stupa, terwijl we alles uitgebreid bekijken. Ook de tempels in de zijstraatjes bezoeken we en in de laatste, terug bij de reusachtige stupa, worden we uitgenodigd om voor een monnik plaats te nemen. We gaan braaf zitten en worden één voor één gezegend, helemaal goed voor ons karma. Als we weer buiten staan vragen we ons af hoe lang ons karma het nu zal volhouden en of deze tijdsduur afhankelijk zal zijn van de hoogte van de donatie die we na de zegening hebben gedaan. We hopen van niet, want het briefje van onze voorganger was vele malen groter dan de onze.
> Bakhtapur
26-09-2008 Onze tweede Maruti-ervaring is puur stofhappen. De wegen van Kathmandu naar Bakhtapur hebben meer gaten dan asfalt en het zand stuift alle kanten op. Daarnaast staan we na elke minuut rijden er minstens tien bijna stil, vanwege de gigantische verkeersinfarcten die de wegversmallingen en kruispunten zonder stoplichten veroorzaken. Het is maar vijftien kilometer naar Bakhtapur, maar in het eerste uur leggen we er hooguit tien af en dus zijn we er nog niet. Bij iedere keer stoppen begint ons autootje ook nog eens sterk naar uitlaatgas te ruiken.Als we wéér stil staan draait Yvonne het raampje even wat verder open voor een beetje "frisse lucht"; de benzinelucht is niet meer te harden. Precies op dat moment start een oude bus naast ons en een dikke, zwarte walm waait pal door ons raampje naar binnen. Gelukkig komt onze rij ook weer in beweging en dan zijn we de stad uit.
Bakhtapur heeft een mooi centrum, met een Durbar Square dat zeker nier minder indrukwekkend is als dat van Kathmandu en leuke, kleine straatjes met nog meer tempels en winkeltjes. We maken een wandeling en als we daarna bij het plein terug komen zien we dat ons taxi-chauffeurtje nog altijd geen klanten heeft. We vragen hem ons naar Patan te brengen, naast Kathmandu en Bakhtapur de derde stad in de vallei. Omdat we al zoveel gezien hebben de afgelopen dagen houden we het site-seeing gedeelte vrij snel voor gezien, maar de locale hapjes die op het plein verkocht worden willen we nog wel even proberen. Er is vandaag een festival en er worden allerlei lekkere hapjes aangeboden.
27-09-2008 Ondanks al het gezonde en vooral lekkere eten van de afgelopen week zijn we toch flink verkouden geworden en we slapen eerst uit. Zodra we wakker zijn willen we toch gauw op pad, want zulk mooi zonnig weer hebben we hier nog niet eerder gehad. We gaan terug naar de Bodhnath tempel, die zonder dreigende, donkere wolken erboven nog mooier is en ploffen op een bankje waar we de rituelen van de Tibetanen goed kunnen gade slaan. Lekker lui komen we hier de middag door, soms maken we een praatje of spelen we hints met een Tibetaanse monnik of andere toevallige voorbijganger.
Inmiddels weten we precies wat de gangbare prijs voor het taxiritje terug naar Thamel is en als we de taxichauffeur hier ook van overtuigd hebben stappen we in. Eén van de tijgerbalsem-verkopers, die iedereen die zo dom is om in hun blikveld te belanden een potje onder de neus houden ("tigerbalm, sir?"), zit in de taxi. Ons chauffeurtje jaagt hem eruit, maar als ons duidelijk wordt dat de beste man ook naar Thamel wil laten we hem gauw weer instappen. Natuurlijk niet voordat hij beloofd heeft om gedurende de rit het woord tijgerbalsem niet te gebruiken.
Als we uitstappen loopt hij nog even met ons mee. Dan neemt hij afscheid en hij bedankt ons dat we hem hebben meegenomen. Als afsluiting vraagt hij nog snel: "tigerbalm, sir?" Met z'n mond vol gele en bruine tanden lacht hij ons na.
We kijken nog heel eventjes rond bij het Thamel-festival dat vandaag plaatsvindt. Gezellig, maar wij zijn er een beetje te moe voor vandaag. De komende dagen staan in het teken van relaxen, een India visum aanvragen voor over een maand of wat, visite bij een nieuwe vriend en zijn familie hier in de stad en, hoogst waarschijnlijk, Treelo's eerste uitgave in dit land.
Klik op bovenstaande filmpjes om even bijna-live in Kathmandu rond te kijken.
> Meer Info
Op onze Nepal info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Nepal en neem ook eens een kijkje bij onze Kathmandu 1 foto's en Kathmandu 2 foto's