Nepal Reisverslag: Jomsom Trek
| Dit reisverslag is onderdeel van een serie reisverhalen, allen gemaakt tijdens een lange reis van november 2007 tot mei 2009. |
> Vliegen door de Himalaya
25-10-2008 Toch wel een beetje zenuwachtig wachten we op Pokhara Airport op onze vertraagde vlucht naar Jomsom. Ons vliegtuig is een klein machientje, waar hooguit 20 passagiers in passen, wat als voordeel heeft dat je gegarandeert een plekje bij het raam hebt. Wij mazzelaars kunnen de voorste twee plekjes aan de rechterkant claimen, waardoor we zowel in de cockpit en door het voorraam kunnen kijken, als naar de Himalaya, die zich rechts van ons bevindt.
Zodra we de startbaan oprijden en snelheid maken is er geen tijd meer om zenuwachtig te zijn. We hebben het veel te druk met kijken hoe de piloot de juiste knoppen indrukt, welke hendel over wordt gehaald en hoe het vliegtuig precies doet waarvoor het gemaakt is: snelheid maken en opstijgen.
Onder ons wordt Pokhara steeds kleiner en we zien een rivierbedding met groene heuvels ernaast. Al gauw verschijnen ook de besneeuwde toppen van de Himalaya naast ons en we kijken onze ogen uit.Dan verschijnt er voor ons een gigantische muur van sneeuw en ijs en zijn we omringd door witte bergen, een onvergetelijk gezicht. We dalen wat en scheren pal over de boomtoppen een nieuwe vallei in. We dalen verder en zien watervallen, lange hangbruggen over de rivier en dorpjes verspreid in het landschap. Een landingsbaan komt in zicht en dan staan we op 2700 meter hoogte, in Jomsom. Is het nu al afgelopen...? Dat is balen.
> Jomsom
Wat meteen opvalt als we uitstappen zijn de frisse berglucht en de herfstige kleuren van de bomen en struiken. Toch is er niet heel veel begroeiing hier, het is een kaal landschap met besneeuwde toppen erboven.
Nadat we ons geregistreerd hebben op de luchthaven en een kopje thee hebben gedronken willen we op pad. Dat gaat echter zomaar niet, we moeten ons eerst nog registreren bij de Tourist Office, waar met de hand alle gegevens worden overgeschreven. Dit duurt nogal lang, omdat de gids vóór ons een man of 10 heeft te registreren. Na een kwartiertje kunnen we eindelijk echt vertrekken... nadat we ook nog met de hand bij de gewone politie geregistreerd zijn. Voor het geval we tijdelijk vergeten waren dat Nepal in Azië ligt weten we dat nu in elk geval weer zeker.
Dan zijn we toch weg en we volgen een brede rivierbedding vol stenen. Overal zien we kleurrijke, rotsachtige bergen met bijzondere patronen erin. Op de tientallen andere trekkers en een enkele ruiter na is het landschap verlaten. De lucht is helder en ontzettend blauw. In een kleine nederzetting wordt een geit geslacht voor het naderende Tihar festival en overal hangen kleurrijke gebedsvlaggetjes.Na een uurtje of twee zijn we in Kagbeni en we vinden de wandeling ondanks de plotselinge hoogte erg meevallen. Na de lunch kijken we wat rond in het oude dorp, met veel vee, Tibettaanse tempels en smalle steegjes. Naarmate de zon lager komt wordt het best wel koud op deze hoogte en we lezen wat in het restaurant. Tegen de avond brengen we met Petra een bezoek aan de dorpsdokter, want zij hoest zich de hele dag al rot. Van de -tig medicijnen die hij voorschrijft neemt ze er één of twee mee die zinvol lijken en als we terug zijn bij ons guesthouse zijn er hete kooltjes onder de tafels gelegd. Lekker hoor.
> Kagbeni naar Muktinath
26-10-2008 Steil omhoog lopen we in een helder ochtendzonnetje Kagbeni uit. Het landschap is droog en dor, maar heel erg kleurrijk door de verschillende rotssoorten en enkele herfstbomen beneden aan de rivier. Steeds hoger komen we en we zijn aan alle kanten omringd met sneeuwbergen. Als we na een paar uur klimmen in een dorpje komen ligt daar het ijs nog op de plassen. De lucht wordt steeds ijler en het laatste stuk klimmen naar Muktinath is erg zwaar.Petra, die nog altijd hoest, gaat even liggen en ook onze gids valt in slaap het namiddagzonnetje en de beschutting van het guesthouse. Wij lopen het dorp in en bekijken een Tibettaanse tempel, het ritueel slachten van een buffel en de beroemde Muktinath Tempel. Deze tempel is een bedevaartsoort voor zowel Buddhisten als Hindu's, een soort van "Buddha meets Shiva". Als de lucht steeds grijzer wordt lopen we terug naar ons guesthouse en we zijn nog maar net binnen of het begint te sneeuwen, niet ongebruikelijk in deze tijd van het jaar en op een hoogte van 3800 meter.
's Avonds voelen we ons allemaal niet lekker, maar aangezien Muktinath 1000 meter hoger ligt dan Kagbeni is dat ook niet zo verwonderlijk. Petra is er het beroerdst aan toe, zij heeft flink last van hoogteziekte. Wij komen er gelukkig met wat duizeligheid en een knallende koppijn vanaf. We hadden samen al besloten de volgende ochtend met een jeep terug te gaan naar Jomsom, om van daaruit het pad naar Pokhara te gaan volgen, en dat is maar goed ook.
> Terug naar Jomsom en verder naar Marpha
27-10-2008 Ging onze hoofdpijn in de loop van de nacht over, Petra heeft haast niet geslapen en hoest ook nog altijd. Ze besluit om vanuit Jomsom terug te vliegen naar Pokhara, terwijl wij door het berglandschap terug willen lopen naar beneden. Met z'n 14-en plus de chauffeur proppen we ons in een jeep en zoals we de afgelopen dagen gekomen zijn, rijden we nu in ruim een uur weer naar beneden.
Een vlucht regelen voor Petra blijkt niet eenvoudig. Door de gevaarlijke wind vliegt er vandaag niks meer en ook voor morgen zijn de tickets schaars. Na een uur of wat heeft onze gids Dhan waarschijnlijk wat geregeld, is er voor Petra een kamer gevonden om gestrekt te liggen en besluiten wij om alvast door te lopen naar het volgende dorp. Dhan blijft in Jomsom tot alles zeker geregeld is, maar er is maar één weg naar beneden en dus kunnen we niet verdwalen.
Door de kale rivierbedding lopen we naar Marpha, met een steeds veranderend uitzicht op de Nilgiri-sneeuwberg. Andere wandelaars zijn er hier niet en we voelen ons haast alleen op de wereld. Pas na een uur komen we een ruiter tegen en dan zijn we ook bijna in Marpha.Als we ons hebben geïnstalleerd in het guesthouse dat Dhan ons heeft aanbevolen lopen we het dorp in. Daar komen we Dhan tegen, die vertelt dat alles nu geregeld is: morgen vliegt Petra naar Pokhara. Samen kijken we rond in het dorp en we bezoeken de Buddhistische tempel die hoog boven alles uittorent. Als we binnenkomen worden we verrast door de feeststemming die hier heerst. Vandaag is de dag van het jaarlijkse Lama-dance festival, op z'n Nepalees uitgesproken als "pestibal". Gemaskerde monniken dansen op de binnenplaats, terwijl de bevolking uit de hele wijde omgeving er omheen zit toe te kijken. Daarom was het zeker zo rustig onderweg en in het dorp. Zowel Buddhisten als Hindu's zijn weer op het feest afgekomen en tot de zon bijna onder gaat en het erg koud wordt blijven we kijken naar de verschillende dansen.
Terug in het guesthouse trakteren we onszelf en Dhan op appeltaart en warme chocolademelk.
> Marpha naar Ghasa
28-10-2008 De volgende ochtend waait het harder dan elke voorgaande dag en meteen weten we dat Petra's vlucht gecanceld zal worden. We proberen haar te bellen, maar de lijn is dood. Dan lopen we eerst maar een stuk en we komen door leuke bergdorpjes, waar we yak-kaas kopen en appels. Bij een volgende poging krijgt Dhan Petra aan de telefoon en gelukkig voelt ze zich al wat beter dan gisteren. We spreken af dat ze haar vliegticket terugbrengt en inruilt voor een kaartje voor de jeep naar Ghasa. Samen met Dhan gaan wij lopend die kant op en dan kunnen we elkaar daar ontmoeten en zien hoe we verder gaan.Het landschap is weer prachtig. We volgen de brede. kale rivier met aan beide kanten besneeuwde toppen en zelfs een gletsjer. Ook zien we steeds meer groene naaldbomen op de hellingen verschijnen en fruitbomen langs het pad. Ontelbare rijen pakezels lopen naar beneden met zakken appels op de rug en weer omhoog met gasflessen en andere noodzakelijke spullen.
Ghasa blijkt wel erg ver weg te liggen, want ondanks dat we flink doorlopen zijn we al vijf uur onderweg. Na de lunch in een klein dorpje, dat midden in een Alpenlandschap lijkt te liggen, dalen we flink. We steken een lange hangbrug over, boven een diepe afgrond en gaan via een glibberpaadje vol groene stenen verder. Huizen en hangbruggen zijn versierd met bloemen voor het Tihar-pestibal, een mooi gezicht.Na meer dan zeven uur lopen komen we aan in Ghasa, maar helaas heeft Dhan Petra geadviseerd naar het laatste guesthouse te gaan en is Ghasa een heel erg langgerekt dorp. De laatste meters zijn echt afzien, maar dan zijn we er toch en samen met Petra dineren we bij kaarslicht. Stroom is hier in de bergen nog schaarser dan beneden in Pokhara, zo lijkt het.
29-10-2008 Weer met z'n vieren lopen we vandaag verder. De bergen worden steeds lager en we lopen nu temidden van groene heuvels met daarachter soms een glimp van een witte piek. 
We klauteren over ezelspaadjes en steken lange hangbruggen over. De begroeiing wordt subtropisch. We zien bananen, aubergines, sinaasappels en tropische bloemen. Families maken muziek en dansen op straat voor Tihar.
Onze zin om te lopen vermindert vandaag flink. De lange etappe van gisteren heeft er wel ingehakt. Onze voeten doen zeer en Yvonne heeft pijnlijke schaafplekken van het dragen van de tas. We besluiten om morgen de jeep naar Beni te nemen en van daaruit de bus terug naar Pokhara.
> Terug naar Pokhara
30-10-2008 Hotsend en klotsend achterin de jeep ploegen we door blubberige modderpaden. Soms gaan we langs een diepe afgrond over té smalle weggetjes, maar een uur of drie later staan we in Beni. Vrijwel meteen vertrekt de bus, maar ook die moet door bagger en keien heen ploeteren. Pas aan het eind van de middag zijn we terug in Pokhara, waar we een kamer vinden in ons vaste guesthouse.
Jomsom trekking Nepal filmpjeHet Jomsom trekking Nepal filmpje zal hier te zien zijn |
Lama Dance Marpha Nepal filmpjeHet Lama Dance Marpha Nepal filmpje zal hier te zien zijn |
Klik op bovenstaande filmpjes om even bijna-live in de Himalaya rond te kijken.
> Ook Dhan mee als gids?
Dhan is een betrouwbare en ervaren gids die alle trekkings in de omgeving van Pokhara op z'n duimpje kent. Je kunt met Dhan in contact komen door een mail te sturen naar zijn dochter Rekha: rekha_np2006yahoocom.
Als je al in Pokhara bent kun je de familie ook opzoeken. Ze hebben een klein winkeltje in het straatje pal naast café Concerto in de hoofdstraat van Lakeside. Het café staat in elke reisgids. Je loopt het straatje links ervan zo'n 20 meter in en vindt aan de rechterkant een aantal kleine winkeltjes. Eén ervan is Rekha Coldstore. Hier wonen Dhan en zijn familie. Ze spreken allemaal goed Engels.
> Meer Info
Op onze Nepal info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Nepal en neem ook eens een kijkje bij onze Jomsom Trek 1 en Jomsom Trek 2 foto's.