India Reisverslag: Kerala
| Dit reisverslag is onderdeel van een serie van drie reisverhalen, allen gemaakt tijdens een reis door Zuid- India eind 2009, begin 2010. |
> Thee en Kruiden in Munnar
26-12-2009 Met veel navragen en wat heen en weer geloop vinden we op het busstation de juiste bus naar Munnar. Precies op tijd rijden we het lawaaiige, stinkende Madurai uit. Na twee uur staat onze bus aan de voet van een rij enorme groene heuvels en vanaf dan gaat het steil bergopwaarts over steeds smallere weggetjes. Leuk! Vooral als de weg nog amper voor één voertuig genoeg ruimte biedt en er een bus vanaf de andere kant komt.
Er zijn ook veel Indiërs op pad, want zij hebben Kerstvakantie en zijn er massaal op uit getrokken met auto’s en busjes. De buschauffeur van de tegemoetkomende bus duikt ineens in een gaatje aan de verkeerde kant van de weg en een hele rij andere voertuigen zet de weg compleet dicht. Achter ons wordt de rij wachtende auto’s en bussen ook steeds groter. Er wordt luid getoeterd en veel geschreeuwd, nog wat ingeschikt, en dan... kan niemand meer een kant op. Onze conducteur stelt zich, na meer geschreeuw, als verkeersregelaar op en gebied wat auto’s achteruit. Niet echt makkelijk op zo’n steile, smalle weg. Na wat manouvreren lukt het ons toch net om er langs te komen. Gelukkig zitten wij niet aan de kant van de steile afgrond.
De landschappen vol theeplantages zijn adembenemend en naar Munnar toe wordt het steeds mooier. Dan zijn we er en staan we in het gekkenhuis dat er vandaag hier in het centrum heerst: heel India lijkt naar Munnar afgereisd en we maken ons wat zorgen of we wel een slaapplek kunnen vinden.Na drie hotels geprobeerd te hebben wordt het duidelijk dat het hier hartstikke vol zit. We nemen een tuktuk het centrum uit, waar een kilometer zuidelijker nog een groepje overnachtingsmogelijkheden zit. Ook hier worden we overal teleurgesteld. In het tiende guesthouse vragen we dan maar of er een bus naar een naburig dorp is, zodat we daar kunnen slapen, maar dan ineens heeft deze man toch nog een kamer voor ons. Hij is klein en nog niet schoon, er zijn geen handdoeken en lakens, alleen een vieze deken, maar het is alles wat er is en dus doen we het maar.
We vragen nog eens naar een handdoek, maar krijgen te horen: “we have only room and tv and 24-hour hot water, no towels and sheets”. Gelukkig hebben we zelf reishanddoekjes en een lakenzak bij ons, dus we redden ons wel en wie doet er nou géén moord voor zo’n echte Sansui tv op z’n kamer? Als we na het avondeten thuiskomen liggen er ineens wat lakens en handdoeken in een open kast. We kijken gauw om ons heen en pikken wat mee. Als de gastheer mag jokken, dan mag de gast wel wat pikken voor in bruikleen!
27-12-2009 De weg naar het theemuseum is volledig omgeven door groen. Zo ver we kunnen kijken zien we theeplantages en andere planten. In het museum laten foto’s, spullen en een film de geschiedenis van de theeplantages in deze omgeving zien. Ook wordt er live thee verwerkt en volgen we het proces van het verwerken van de verse theebladeren tot gedroogde thee.
Direct achter het museum lopen we zo de met thee beplante groene heuvels in, een schitterende wandeling. Helaas wordt de lucht tijdens de wandeling steeds donkerder en kunnen we er nog maar net voor zorgen om vóór een enorme plensbui binnen te zijn. De rest van de middag blijft het nat en tegen de avond zijn zelfs de omringende bergen helemaal opgeslokt door de laaghangende bewolking.
28-12-2009 We charteren een auto-riksja voor vandaag, waarmee we de bergen in gaan. Via een bochtige weg komen we langs de ene prachtige plek na de andere. Overal is het zo groen en zo schoon, dat we haast vergeten dat we in India zijn. Er zijn meertjes, riviertjes en kleine dorpjes temidden van de theeplantages en eucalyptusbomen.
Op enkele plekken zijn vrouwen thee aan het plukken en we stoppen even om te kijken hoe handig ze dat doen. Elk van de vrouwen heeft al een enorme zak vol theebladeren verzameld. Op deze manier verdienen ze een goed inkomen en de theebedrijven hebben hun huisvesting en kinderopvang geregeld. Alle kinderen gaan hier naar school om te leren lezen en schrijven, iets waar de staat Kerala erg trots op is.
Uiteindelijk naderen we Top Station, de hoogste plantage van de omgeving, maar helaas is het hele uitzicht in bewolking gehuld. We gaan terug naar beneden waar het nog altijd heerlijk weer is en bezoeken nog een mooi uitzichtpunt, waar we ook koffieplantages en kardemomplanten zien.
29-12-2009 Vandaag hadden we eigenlijk verder willen reizen, maar er is een staking en dat houdt in dat er geen bussen, taxi’s of riksja’s rijden, dat restaurants en winkels gesloten blijven en dat scholen dicht zijn. Tenminste, dat zou het in moeten houden. Natuurlijk biedt India en z’n hele corrupte systeem van zaken doen weer een scala aan mogelijkheden.
We gaan eerst maar eens zien of we ergens kunnen ontbijten. Eén van de restaurantjes waar we wel eens eten heeft de gordijnen dicht, maar via de achterdeur kunnen we naar binnen sluipen en eenmaal binnen zien we dat er voor de aanwezigen ontbijt geserveerd wordt.
Na het ontbijt willen we graag naar een kruidentuin gaan, waar meer dan vijftig soorten kruiden en fruit te zien zijn, maar deze tuin is veertien kilometer buiten het dorp en om daar helemaal heen en weer terug te lopen lijkt ons wat te ver. We vragen daarom één van de weinige riksjamannetjes die leeg rondrijden om ons te brengen, maar niemand lijkt het aan te durven. Toch zegt ons gevoel dat deze lui niet voor niks leeg rondrijden en we lopen een eindje de goeie kant op. Als we net het dorp uit lopen haalt één van hen ons in: hij heeft zich bedacht en wil ons brengen. Het eerste stuk rijden we met een stuk zeil over de achterkant heen, zodat we haast niet te zien zijn, maar als we echt buiten het dorp zijn gaat het plastic eraf.
In de kruidentuin worden we rondgeleid door een gids die overal wat over weet te vertellen en zo leren we onder andere hoe peper, kruidnagel, cacaobonen, geelwortel, gember, kaneel, nootmuskaat en vanille groeien en eruit zien. Ook zien we sinaasappels groeien en ananassen. Na een leerzame ochtend laten we ons afzetten bij een waterval op een kilometer of vijf van Munnar, waarna we door de groene omgeving terug lopen naar het dorp.
> Verder naar Kochin
30-12-2009 Gelukkig rijden de bussen vandaag weer en in iets meer dan vier uur tijd slingeren we weer naar zeeniveau.
31-12-2009 Hier in Kochin vangen sommige mannen nog altijd vis op een eeuwenoude manier, met Chinese vissersnetten. Ruime tijd kijken we aan de waterkant naar deze tijdrovende manier van vissen, waarbij zo’n tien mannen per net nodig zijn om het geheel te kunnen bedienen.
De gevangen vis wordt meteen verkocht op stalletjes naast de netten. Je ziet vis, je ruikt vis en je proeft vis. Dat is waarschijnlijk de reden dat dit een waar kattenparadijs is, waar katten in alle soorten en maten een heerlijk, lui leven leiden.
We wandelen rond door Fort Kochin en komen een Portugees / Nederlandse kerk tegen, waar nog grafstenen uit de tijd van de V.O.C. zijn. In de buurt is zelfs een hele Nederlandse begraafplaats. Het is bijzonder om zo ver van huis je eigen taal op stenen te lezen en te beseffen dat honderden jaren geleden hier ook mensen hebben rondgelopen uit ons land.
’s Avonds gaan we naar een voorstelling. In deze regio is er een oude cultuur van zang, dans en toneel en we kijken eerst hoe de artiesten geschminckt worden voor de voorstelling begint. Vooral het Kathakali, een kunst die de artiesten tien jaar oefenen kost om het te leren, is erg bekend. Er wordt zonder een woord te spreken, vooral door gezichtsuitdrukkingen en handgebaren, een verhaal gespeeld. Maar ook de andere optredens van vooral veel dans zijn boeiend om naar te kijken. Pas om negen uur zitten we aan ons avond-eten, terwijl buiten zwaar vuurwerk ontploft.
Doordat een groot deel van de bevolking in Kerala Christelijk is wordt naast Kerst ook Oud- en Nieuw uitgebreid gevierd en er zijn verschillende feesten gaande. Wij vinden het wel prima en reizen morgen verder, dus al voor twaalven liggen we in bed.
> Relaxen in Varkala
01-01-2010 Een blij riksja-mannetje begroet ons vanochtend: we zijn zijn eerst klant voor dit jaar. Hij brengt ons naar de boot, we steken het water over naar de andere kant van de stad en maken nog een meneertje blij met zijn eerste klant van 2010. Als hij ons op het busstation afzet kunnen we direct instappen in de bus naar het zuiden, die ons in vijf uur naar Varkala brengt.
Varkala is een paradijsje van palmbomen, rotsen, strand en plastic afval, waar nauwelijks geklede Oost-Europeanen en Russen rondmarcheren alsof zij degenen waren die dit land vierhonderd jaar geleden ontdekt hebben.
02-01-2010 We maken een wandeling langs de kust en zijn geschokt om te zien dat hardwerkende Moslim-vissersmannen een plek tussen de zonnebadende toeristen in bikini moeten zien te vinden om hun vissersbootjes aan land te brengen en hun netten te herstellen. Wat verder van het centrum van Varkala wordt het percentage toeristen lager en kunnen we zien hoe de mensen hier nog altijd leven zoals ze altijd gedaan hebben, van de visvangst.
03-01-2010 Na nog een laatste vakantiedag vliegen we morgen terug naar Rajasthan, om nog drie weken bij het Shakti project te helpen.
> Meer Info
Op onze India info pagina is veel nuttige informatie te vinden over India en neem ook eens een kijkje bij onze Kerala Photogallery 1 en Kerala Photogallery 2.