Gran Canaria Reisverslag
> Gran Canaria: op weg naar de najaarszon
09-11-2014 Met twee kids op vakantie vergt even iets meer voorbereiding en inpakvaardigheid dan vroeger, toen je wat kleding en shampoo in een tas mikte en klaar was om te gaan. Het is een hele puzzel om alles in de juiste tas of koffer te krijgen, aangezien we met Ryanair vliegen en maar 1 tas van 15 kg hebben ingecheckt. Daarentegen mag iedereen dan wel weer 10 kg handbagage gratis meenemen. Helaas zijn er maar twee van de vier reizigers in staat deze bagage te tillen en moet één van de reizigers zelf nog getild worden ook..
10-11-2014 Het plezier van het voordeel van een regionale luchthaven, de korte reistijd, wordt tenietgedaan door de bijzonder onvriendelijke behandeling van de medewerkster die selecteert wie wel en wie niet door mag naar de security-check. Al op een afstand van meer dan tien meter worden we in het Duits afgeblaft.
Dat we eerst moeten inchecken. Ja mevrouw, dat hebben wij gedaan, maar wij reizen in de luxe positie dat we een peuter en een baby mee hebben en dat die bij Ryanair elk twee gratis baby-artikelen mee mogen en Rosalie ook nog eens een eigen tas. Blijkbaar heeft de dame echter besloten haar ochtendhumeur op ons te botvieren, want nog voor we uitgepraat zijn krijgen we een nieuwe snauw: we zijn helemaal niet ingecheckt, want onze baby-artikelen zijn niet gelabeld. “Ja maar…” Nee, dat is onacceptabel, we moeten terug naar de incheck-balie voor de labels. “Ja maar die zitten aan de transporthoezen die er nog omheen gaan voordat ze bij de gate in het ruim geschoven gaan worden.” Dat kan niet! “Pardon?” De labels moeten aan het product zelf en niet aan een tas. Dat je de labels dan niet meer kunt zien, dat is onbelangrijk. Het gesteggel gaat nog even door en eindigt met de constatering dat security ons dan wel zal terugsturen en de vlucht dan door ons vertraging oploopt.
Tot zover het makkelijke deel van de instapprocedure. Daarna komen we gelukkig alleen maar vrolijker personeel tegen, die lijken te begrijpen dat voor vier personen bagage uit- en weer inpakken bij de scanner gewoon keihard werken is. Lichtelijk bezweet zitten we een uurtje later op onze stoelen, waar het enige entertainment voor de volgende vijf uur de crew is, die krasloten, parfum en prullaria probeert te slijten aan de gepensioneerden om ons heen, EN natuurlijk de ‘wij-zijn-op-tijd-net-als-de-andere-98-procent-van-onze-vluchten-jingle’ die ze tot het eind bewaren.
Helaas zit Sixt op Gran Canaria niet op de luchthaven en zetten ze een shuttle-busje in om hun klanten naar hun kantoor te brengen. Deze zou er om vijf uur zijn, maar we weten inmiddels hoe dit soort dingen gaan in de knoflooklanden, dus we wachten nog even… en nog even…
Natuurlijk zijn we met onze hoeveelheid bagage niet de eersten die vanuit het busje een sprint trekken naar de balie, maar als pleister op de wond krijgen we wel een upgrade naar een extra grote, extra burgerlijke familieauto.
Ons telefoontje naar de verhuurder van onze bungalow, als we eenmaal op de snelweg zitten, wordt beantwoord in het Spaans en als we in het Engels uitleggen dat we eraan komen wordt er opgehangen. Tot onze verbazing staat er een kwartiertje later wel al iemand klaar met de sleutel en is de supermarkt om de hoek. Nog snel even een geïmproviseerde maaltijd erin en dan vinden wij de dag wel lang genoeg geweest. Dat vinden Rosalie en Vera niet. De eerste wil melk en de tweede durft niet meer in haar slaaptentje, nadat ze ermee is omgerold, door de rare capriolen die ze erin uit heeft gehaald. Gelukkig hebben we maar aan één kant buren en zijn die op stap.
> eerste dagen Maspalomas
11-11-2014 Vakantie! Wij zijn helemaal in de juiste (enigszins uitgebluste) stemming. Tegen het eind van de middag gaan we nog even bij de duinen en op het strand van Maspalomas kijken. Tijdens deze eerste activiteit van de dag doen we nog een wedstrijd wie binnen vijf minuten de meeste ankers, getattoeerd op bovenarmen, ziet. Lastig, want er is op deze plek ook een ruim aanbod in carnavalsoutfits vertegenwoordigd, om de aandacht af te leiden. Zou het komen omdat het de elfde van de elfde is? Wij denken van niet, het is hier vast 365 dagen per jaar feest.
12-11-2014 Genieten! Een stranddagje bij Meloneras, een kwartiertje verderop.
> Kust, stad en Bergen
13-11-2014 Tijdens onze rit langs de kust naar Puerto de Mogan zien we wat het massatoerisme met dit eiland heeft gedaan. Baai na baai wordt gevuld met lelijk beton.
“Wat een boel flats, het lijkt wel een stapel” volgens Vera, die daarna een heel verhaal over haar houten blokken begint. Puerto de Mogan is daarentegen een aangename verrassing: een prachtig havenplaatsje met een heerlijke promenade langs het beschutte strand. We picknicken en bouwen een zandkasteel voor we terug rijden naar ons huisje, dit keer over de snelweg; minder beton en meer snelheid.
14-11-2014 Vandaag brengen we een bezoek aan de Santa Maria Cathedraal en Casa de Colón in de hoofdstad, Las Palmas de Gran Canaria. Daarna wandelen we nog een tijdje rond in de botanische tuin net buiten de stad, de grootste van Europa, met onder andere enkele enorme cactussen, een Bodhi boom en volgens Vera “de bomen van Platvoetje” (drakenbomen).
15-11-2014 Via een prachtig weggetje, door verschillende kleine dorpjes, rijden we de bergen van Gran Canaria in. De valleien zijn gevuld met palmbomen en allerlei vruchtenbomen, zoals sinaasappels, dadels en vijgen, terwijl de kleine boerderijtjes bedekt zijn met Bourgainvillea. De weg wordt steeds steiler en smaller in de buurt van Soria, een schilderachtig dorpje bij twee bergmeren. We picknicken met een fantastisch uitzicht, waarna we verder rijden over alsmaar steilere weggetjes, tot we de hoogste pas over gaan voor de schitterende afdaling naar Puerto de Mogán. De landschappen zijn adembenemend. In Puerto de Mogán komen we weer in de bewoonde wereld, met een eigen vestiging van Vera’s favoriete Canarische supermarkt, de “dinosaurus-Albert-Heijn” (Hiperdino). We koelen af in de zee en bouwen nog eens een zandkasteel, of wat daarop lijkt, om daarna terug naar huis te rijden.
> Strand en zandduinen
16-11-2014 Terwijl Vera en Peter zich vermaken op het strand doen Rosalie en Yvonne het rustig aan in en om het huisje. ’s Middags gaat Yvonne op pad met de camera, in de duinen van Maspalomas, een wonderlijke plek, waar je als vrouw alleen zonder enig risico kunt rondlopen. De enige andere bezoekers van dit natuurgebied zijn namelijk mannelijke setjes en blote bejaarden. De eersten hebben alleen interesse in elkaar en de tweede soort is al buiten adem voor ze een duin nog maar half opgelopen zijn. De duinen zijn een prachtig stukje Sahara aan zee, grenzend pal aan het strand, dat hier een ware vleesmarkt is voor eerder genoemde groepen.
> Meer leuke dorpjes en prachtige bergen
17-11-2014 Na een ochtendwandeling in het leuke dorpje Agüimes rijden we het mooiste dal van het eiland in: Barranco de Guayadeque. Aan het begin zijn de heuvels bezaaid met cactussen en verderop, waar het hoger en grilliger wordt, wonen de mensen nog in grotwoningen. Helaas hangen er vandaag veel wolken in het hoger gelegen deel, dus na een half uurtje keren we om naar de kust, waar het weer heerlijk is.
18-11-2014 
Voor vandaag is er regenachtig weer voorspeld. Inderdaad begint het, als we halverwege het prachtige, rustige strand van Puerto de Mogán zijn, steeds harder te druppen, tot het uiteindelijk stortregent als we net wat lekkere broodjes hebben gehaald om op het strand op te eten. We schuilen onder een afdakje, waar we onze vroege lunch dan maar nuttigen. Ondertussen verandert de straat in een snelstromende rivier. Toch is het een minuut of twintig later weer bijna droog. Onder het mom van “in zee worden we ook nat” gaan Peter en Vera optimistisch verder naar het strand, terwijl Yvonne en Rosalie een wandeling over de vele bruggetjes van de jachthaven en door de oude vissershaven maken. Hier is duidelijk een heel andere keus gemaakt in de tijd dat het toerisme opkwam en het plaatsje heeft niks van zijn oude charme hoeven inleveren. Het is nog altijd een levendig vissersdorp, waar ’s ochtends de boten uitvaren en vervolgens op de markt verse vis wordt verkocht, waarna de netten en fuiken gerepareerd worden.
Het weer is inmiddels heerlijk opgeklaard en veel later dan gepland gaan we huiswaarts, allemaal met een gezond kleurtje.
19-11-2014 Daar is het dan: de enorme hoeveelheid water van boven, waarvoor we al gewaarschuwd waren. Een typisch rustig-aan-dagje, met een beetje shoppen, een beetje lezen en verder niet zo veel.
20-11-2014 
Het weer is duidelijk omgeslagen en onder een bewolkte hemel rijden we naar Teror, naar eigen zeggen het mooiste dorp van Gran Canaria. Daar is niks aan gelogen. Een prachtige kerk op een schilderachtig dorpsplein, nóg oudere gebouwtjes in de steegjes en pleintjes er omheen en geweldig mooie, houten balkons aan kleurige gevels. We wandelen ruime tijd rond en picknicken op het plein, terwijl we onze favoriete hobby op vakantie beoefenen: mensen kijken. Als de zon dan ook nog gaat schijnen zijn we helemaal blij.
We rijden ook nog naar Arucas, zo’n tien kilometer verderop. Ook dit zou een heel mooi dorp moeten zijn. Het is ook best leuk, maar valt een beetje in het niet na ons bezoek aan Teror. De lokale speeltuin is wel uitgebreider, en in het mooi aangelegde park waar deze staat, vliegen tientallen grote vlinders rond, dus wat Vera betreft is het toch een succes.
21-11-2014 Opnieuw rijden we naar Barranco de Guayadeque en ditmaal wordt het mooie dal regelmatig door de zon beschenen, waardoor de kleuren nóg mooier uitkomen. We zien olijfbomen en amandelbomen, eucalyptus en palmen en een grote verscheidenheid aan andere bomen. Van hieruit nemen we de bergweg door het witte dorpje Temises, een beetje een tegenvaller na de lofzang van Lonely Planet, naar Fataga. Dit is dan weer echt een schitterend plaatsje, met mooie bloemen en muurschilderingen op elke hoek en omgeven door rotsachtige bergen, met geweldig mooie vergezichten.
> Nog een rondje door de bergen
22-11-2014 Eindelijk is het weer zo helder dat we echt hoog de bergen in durven gaan. Onderweg naar boven zien we wel regelmatig grote hoeveelheden modder en stenen op de weg, een gevolg van de hevige regen van eerder deze week. Vanuit Mogán rijden we via Los Azulejos, een serie watervallen die over prachtig gekleurde rotsen naar beneden komen, naar La Aldea de San Nicolás de Tolentino. De weg is bochtig en op sommige plekken flink steil, met geweldige uitzichten naar de kust toe. Het dorp La Aldea de San Nicolás is iets bijzonders. De huizen zijn vervallen, het wegdek is stuk, de mensen zien er sjofel uit en het geheel zou niet misstaan in één van de mindere wijken in een Zuid-Amerikaanse hoofdstad. We komen er enkele excentrieke huizen en voertuigen tegen, die eigenlijk in een museum horen.
Vanaf hier begint het spectaculairste deel van onze tocht, maar wel een erg vermoeiend deel, over slecht wegdek, met hellingspercentages waar zelfs Vera even stil van wordt en met soms elke tien meter een nieuwe haarspeldbocht. De vergezichten zijn adembenemend en de woeste natuur doet niet onder voor wat we in Kyrgyzstan hebben gezien. De beplanting tussen de gigantische rotsen is hier wel iets anders: agaves, palmbomen en verschillende fruitbomen en cactussen. Overal zien we mensen nog in grotwoningen wonen en zelfs hun tuintjes zijn regelmatig uit de rotswanden uitgehouwen.
In Artenara lunchen we, lekker fris en met een stevig windje, hier in het hoogstgelegen dorp van Gran Canaria. Daarna lopen we er nog wat rond en we verbazen ons, dat ook die typische sfeer die we kennen uit de Aziatische bergdorpjes hier hangt. De geur van brandhout uit de ovens van de restaurantjes draagt daar zeker ook aan bij.
Via Tejeda en de Roque Nublo en Pozo de las Nieves, de hoogste top op ruim 1900 meter, rijden we opnieuw naar San Bartolomé de Tirajana, waar we gisteren vanuit een andere richting aankwamen. Vandaag is het landschap om dit dorp echter nog een tikje bijzonderder: er hangt een felgekleurde, dubbele regenboog boven. We vervolgen onze weg naar beneden, steeds weer omkijkend naar de prachtige regenboog, die nog een hele poos te zien blijft. Een geweldige afsluiting van een heerlijke dag.
> einde van twee heerlijke weken op Gran Canaria
23-11-2014 Vandaag nemen we afscheid van ons lievelingsstrand in Puerto de Mogán en eten we nog een heerlijk groot ijs in één van de vele restaurantjes. Daarna is het tijd om in te pakken en een beetje vroeg ons bedje op te zoeken.
24-11-2014 Het is nog maar amper vijf uur als we de parkeergarage onder de luchthaven in rijden, om de huurauto af te leveren. De bewegwijzering laat nogal te wensen over en we kunnen de juiste plek niet vinden. Na het derde rondje besluiten we hem bij een andere verhuurder op de parkeerplaats te zetten, waarna we de sleutel, zoals afgesproken, onder de bestuurdersstoel achterlaten. Het is maar goed ook dat we de zoektocht opgeven, want bij binnenkomst in de vertrekhal blijkt onze vlucht om 6.25 uur te vertrekken en niet om 6.55 uur, zoals we dachten. Als we dan ook nog eens onze incheckbalie moeten zoeken, omdat die als enige op een andere verdieping blijkt te zijn en ook de bordjes in de lift ons de verkeerde kant opsturen, slaat de stress toch wel een beetje toe.
Doordat de lift veel te krap is moeten we, met al onze bagage, in twee keer naar beneden, waar we al hijgend de juiste balie bereiken. Hier is de sfeer niet bijzonder goed, aangezien de dame achter haar computertje blijkbaar ook op dit tijdstip erg streng is op het maximum aantal kilo’s. Het stel voor ons vloekt en tiert, omdat ze 500 gram te veel hebben en dus hun koffer weer open mogen maken, om enkele kledingstukken aan te trekken in plaats van in het ruim te laten plaatsen. Er komt dan ook een big smile op ons gezicht als we meer dan twee kilo onder ons maximum blijken te zitten en ook de security check levert geen problemen op. Precies op tijd sluiten we ons dan ook aan in de rij bij de gate om te boarden. Inmiddels gaat de Rosalie-sirene wel op volle oorlogssterkte, aangezien ze voor de tweede keer ruw uit haar slaap gehaald werd om eerst bij mama en dan bij papa op de arm door de scanner te gaan. Minimaal twintig paar ogen staren ons aan. “Rij zes mensen, wees gewaarschuwd”, kan Yvonne niet nalaten te verkondigen.
De vlucht verloopt verder rustig, maar ons korte nachtje breekt ons toch een beetje op als we na de landing geen enkel bagagekarretje meer aantreffen, ook niet buiten. Gelukkig hebben we een buggy bij ons en na een flinke reorganisatie lukt het ons om met alle bagage de auto te bereiken. Als we het vliegveld af rijden kijken we nog even achter ons op de achterbank: ja, zelfs de twee kids zitten keurig achterin!”
> Meer Info
Op onze Spanje info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Spanje en neem ook eens een kijkje bij onze Gran Canaria 1 Foto's en Gran Canaria 2 Foto's.