Peru Reisverslag
> Hoe het begon...
In het najaar van 2005 begonnen we, als altijd, alweer uit te kijken naar de zomervakantie van het volgende jaar. Het leek ons leuk om weer eens rond te trekken met de auto en we hadden al veel mooie plaatjes van Noorwegen gezien op internet. Na een kort onderzoek naar de klimaatgegevens van dat land was het echter al snel duidelijk dat we toch nog even verder wilden kijken. In Zuid-Europa hadden we niet zoveel zin en daarom gingen we toch ook maar weer op zoek naar leuke landen buiten ons eigen continent. Dan maar niet met de auto...
> Het Plan
Onze eerste kennismaking met Azië was geweldig, maar het leek ons ook leuk om weer eens iets nieuws te proberen. Zo kwamen we in Zuid-Amerika terecht en Peru sprak ons wat cultuur en landschap betreft meteen het meest aan. Helemaal op de bonnefooi leek ons en beetje té spannend en daarom boekten we bij Outsight onze vluchten, ons vervoer en de overnachtingen. Zo bleef er voldoende ruimte over voor spontaniteit ter plekke, maar waren we er in elk geval zeker van dat we alles wat we wilden zien ook echt zouden gaan zien. Wat er dan zo allemaal op ons verlanglijstje stond? Lima (daar ontkom je niet aan), Pisco (lag handig op de route), Nazca (de lijnen), Arequipa (voor de Colca Canyon en het prachtige centrum), Puno met zijn Titicaca Meer en natuurlijk de omgeving van Cusco, stad van de Inca's, met in de nabijheid Machu Picchu. Onze rondreis door het zuiden van Peru was vanaf nu iets om de rest van het jaar naar uit te kijken.
> De reis naar Peru
Na lang wachten en steeds maar weer pluizen in de Rough Guide is het dan eindelijk zover: we gaan! Na een overnachting in het Ibis-hotel Amsterdam-airport
krijgen we bij het inchecken aan de desk van Delta Airlines te horen dat onze aansluitende vlucht nog niet kan worden ingeboekt. Dit zullen we zelf in Atlanta moeten regelen, waar we overstappen. Na een vlucht van een uurtje of 9 mogen we door een aantal uitgebreide en erg omslachtige security-checks om eerst Amerika in en vervolgens weer uit te mogen en ruim 2 uur voor vertrek van onze tweede vlucht (naar Lima) staan we aan de boarding-desk bij Delta. Ze hebben geen stoelen meer voor ons, maar als we even geduldig willen wachten komt het misschien allemaal nog wel goed. Na bijna een uur geduld proberen we het opnieuw, maar we moeten toch echt even wachten, we zullen worden opgeroepen. Maar blijkbaar niet meer die dag. Wel wordt er nu door de microfoon geroepen dat ze overboekt zijn en op zoek naar vrijwilligers die voor $400,- aan vliegvouchers van Delta een extra nachtje in Atlanta willen blijven. Om een lang verhaal kort te maken: Peter en Yvonne blijven met 40 anderen in Atlanta achter als het vliegtuig vertrekt, ze worden van kastje naar de muur gestuurd om hun $200,- aan cash te innen die ze wordt aangeboden als schadevergoeding. Het hotel is vol en we moeten zelf en op eigen kosten wat anders zoeken in deze donkere stad en de bagage blijft ook na een request én 4 uur wachten tussen andermans tassen en koffers gewoon in het depot. Om dit wel erg korte verhaal iets 
langer te maken: klik hier.Uitgeput komen we in het Super 8 Motel terecht, waar onze dag wordt goedgemaakt door een kingsize bed en de volgende dag verkennen we Atlanta. Hoogtepunt vinden wij hier de "As-Seen-On-TV-etc.-SHOP", waar je alle rommel van Tell Sell live kunt zien en kopen. Om 5 uur is het wederom een gekkenhuis bij de Delta balie, als minstens 40 mensen weer niet mee kunnen. Gelukkig hebben wij dit keer onze stoelnummers al. En die van onze terugvluchten. Laat in de avond komen we aan in een donker Lima, waar we al snel een mannetje met een bord met onze namen zien wapperen. Precies om middernacht zet hij ons af bij hotel Santa Cruz in Mirafores.
> Peru: Lima
Veel
krijgen we van Lima niet te zien, maar in de paar uurtjes die we hebben merken we wel dat we niet erg veel missen. De lucht is grijs en alles is grauw, lelijk en maakt lawaai. We bezoeken Huaca Pucllana, een tempel uit de pre-Inca tijd vlakbij ons hotel en vertrekken rond de middag naar het busstation van Ormeño, de maatschappij die ons naar Pisco brengt. De bus volgt de oceaan door een droge zandvlakte met hutten en niet afgemaakte huizen waar verkiezingsleuzen op gekalkt zijn. Alles is grijs en oud. Behalve de weg, die ziet eruit alsof hij nauwelijks een jaar oud is.
> Peru: Pisco
Zodra we in Pisco aankomen boeken we meteen een tour naar de Ballestas eilanden en het Paracas nationaal park voor de volgende dag.
De zon gaat al snel onder en we eten nog even een hapje voor we in ons rumoerige hotel San Jorge een poging doen om te slapen. Vanaf 4 uur lukt dat echt niet meer door het constante geblaf van honden en gekraai van hanen, maar gelukkig mogen we er vroeg uit. Om 7 uur worden we opgehaald en gaan we naar de haven van Playa El Chaco Wharf, vanwaar we in 30 minuten naar de Ballestas eilanden varen in een speedboot. Als we nog maar net de haven uit zijn zwemmen er dolfijnen om de boot en op de eilanden zien we pinguïns, zeeleeuwen, duizenden vogels, bijzondere krabbetjes en zeesterren en veel pelikanen. Als we 's middags naar het Paracas reservaat gaan zien we voor het eerst de Peruaanse zon. 
Na het flamingo's spotten (oh, zijn die kleine roze stipjes flamingo's...?) gaan we naar "de kathedraal", een natuurlijke rots op de plek waar de woestijn in zee overgaat. Laat in de middag zijn we terug in Pisco, waar we in mum van tijd de twee enige interessante gebouwen van het dorp hebben bekeken: het gemeentehuis en de Compañia kerk.De volgende dag hebben we voor het eerst deze vakantie een relaxdag, maar na de middagwandeling naar de oude pier vinden we het eigenlijk wel tijd om te vertrekken: er valt hier verder echt niks te beleven en we hebben het gevoel nog steeds niet in het echte Peru aangekomen te zijn. Onze bus komt 2 uur te laat aan in Nazca, maar tot onze verbazing wordt er op ons gewacht en worden we naar hotel Alegría gebracht met een luxe busje.
> Peru: Nazca
Als de mist is opgetrokken verwarmt de zon ons snel. We gaan vanochtend naar het Chauchilla kerkhof, een oeroude begraafplaats, waar de Nazca's hun doden begroeven. Helaas zijn de graven allemaal leeggeroofd en zijn er slechts 12 graven met mummies bewaard gebleven en open voor publiek. Veel spullen hebben jarenlang in zon en wind in de woestijn gelegen voordat ze op deze manier werden tentoongesteld, maar toch ziet alles er nog erg goed uit. Op sommige plekken zien we echter de botten gewoon nog in het zand liggen. Enkele mummies hebben heel lang haar: sjamaans. Hoe langer het haar, hoe belangrijker de persoon was tijdens zijn leven. Een indrukwekkende tentoonstelling. Aansluitend bezoeken we nog een pottenbakker, die volgens oude traditie zijn potten maakt, bakt en schildert, zoals de Nazca's dat vroeger al deden. Ook gaan we naar een goud- en zilver verwerkend bedrijf, maar wij proeven een beetje de bijsmaak van een verkooptruc bij deze laatste twee activiteiten.Terug in Nazca wandelen we naar Los Paredones, ooit een handelsstad van de Inca's. Voor het eerst hebben we het idee in Peru te zijn.
De mensen zien er minder westers uit en het leven speelt zich voor een groot deel op straat af hier. Voor morgen boeken we vast een vlucht over de beroemde Nazca-lijnen.De volgende ochtend is er helaas te veel mist om te vliegen en we moeten nog tot de middag wachten voor de zon zich laat zien en we naar de Nazca Airport worden gebracht. Hier moeten we nog eens meer dan 3 uur wachten tot we eindelijk de lucht in kunnen, om de mysterieuze lijnen van bovenaf te aanschouwen. De eerste figuren zijn niet erg bijzonder en na de derde begint Peter al lichtelijk bleek te zien. Om elk figuur worden dan ook voldoende rondjes gedraaid en enkele figuren later is ook Yvonne misselijk. De Hummingbird (kolibri), de Condor en de Spider (spin) zijn echter wel bijzonder mooi, maar toch zijn we blij als ons vliegtuigje na een half uur weer aan de grond staat. Het duurt nog geruime tijd voor we weer zijn bijgekomen van dit avontuur, maar gelukkig vertrekt onze bus naar Arequipa pas laat in de avond. Wederom een bus met vertraging en het wordt uiteindelijk na middernacht voor we vertrekken.
> Peru: Arequipa en Colca Canyon
Na een barre nacht met bijna geen slaap in de bus komen we om 9 uur in Arequipa aan, waar we in een gezellig hotel een kamer hebben naast
de tuin met zwembad. Rond 10 uur gaan we de stad in om eerst het Santa Catalina klooster te bezoeken, een prachtig klooster in fel rode en blauwe kleuren geverfd. Daarna maken we nog een korte wandeling door het centrum om op de Plaza de Armas te eindigen, waar we in het lekker warme zonnetje bijna indutten. Tijd om ons bed op te zoeken, ook al is het nog maar 4 uur 's middags.De volgende ochtend worden we opgehaald door Giardino Tours om samen met 2 Engelsen en 2 Peruanen de Colca Canyon in te trekken. Onze gids Gina vertelt onderweg veel over het land, onder andere over de klimaatzones die we tijdens de alsmaar stijgende autorit passeren. Onderweg stoppen we om alpaca's, vicuña's en lama's te zien en ook bij een aantal stalletjes van lokale mensen met zelfgemaakte kleding wordt even gestopt. Hier kopen we allebei handschoenen en een muts van alpaca-wol, heerlijk warm en zacht, maar natuurlijk geen gezicht. Voorlopig hebben we de nieuwe kleding echter nog niet nodig, want zelfs op de hoogste pas hebben we eerder last van duizeligheid dan van kou. Op 5000 meter is het echt even wennen en iets simpels als
rondlopen kost al meer moeite dan de 2 trappen bij ons thuis. We dalen echter al gauw weer af naar 3800 meter, om in Coparaque te lunchen en daarna lekker op eigen gelegenheid Chivay te verkennen. Iedereen loopt hier in kleurrijke klederdracht en de mensen willen graag dat je een foto van ze maakt, op die manier verdienen ze dan nog iets in deze arme omgeving.'s Avonds krijgen we allebei toch wel last van de hoogte, Peter nog wel het meest. Honger hebben we niet en we gaan al vroeg het bed in, een bed met 4 dekens. Het vriest hier dan ook zodra de zon onder is.
Als we de volgende ochtend om 5.20 uur gewekt worden voelen we ons al iets beter en we lusten zelfs wat broodjes. De zonsopkomst is adembenemend. We gaan met ons gezelschap naar Yanque, waar we op een speciale "love-dance" getrakteerd worden. In Maca bekijken we nog de kerk en daarna gaan we door naar de Cruz del Condor. Het laatste stuk leggen we lopend af op de rand van de kloof. Wat een geweldig uitzicht! Dan zien we de eerste condors al en er komen er steeds meer, 9 in totaal. Na de lunch in Chivay gaan we terug naar Arequipa, waar we weer in La Casa de mi Abuela overnachten, om morgen de bus naar Puno te nemen.
> Peru: Puno en Titicaca
Helaas ben ik (Yvonne) tijdens de busrit met Cruz del Sur te misselijk om mee te doen aan de "bingo-aan-boord". Ook de hele slechte films die wederom veel te hard worden afgespeeld en niet zijn uit te schakelen zijn weer in de bus aanwezig. Dat maakt het reizen in Peru toch echt wel tot een ongeëvenaarde attractie. We slingeren op topsnelheid over hoge, bochtige wegen, door de mooiste landschappen, maar ik krijg er maar bar weinig van mee. De hoogte begint me echt op te breken en de grote en relaxte kamer in hotel Ferrocarril is dan een aangenaam welkom in Puno. Na wat cocathee en een kleine portie eten samen met Joep en Femke, die we in de bus ontmoet hebben, zetten we onze trend van vroeg op bed gaan voort.
De volgende ochtend bezoeken we met Edgar Tours in een gemengd gezelschap de rieteilanden van Uros, waar we enige achtergrondinformatie krijgen over het bijzondere ontstaan van deze indianen-stam. In één van hun rieten boten varen we naar het volgende eiland, waar de commercie nog een graadje erger is. Jammer. We zijn blij als we verder gaan richting Amantani, zo'n 3 uur verder op dit hoogst bevaarbare meer ter wereld: Titicaca.In de kleine haven van Amantani worden we opgewacht door vrouwen in klederdracht: gekleurde rok, witte blouse met bloemen en zwarte hoofddoek. Al spinnend en breiend zitten ze daar op ons te wachten. Wij mogen mee met een omaatje van een jaar of 60, ze is de oudste van het stel en, zoals zal blijken als ze
voor ons uit de berg op rent, ook de snelste. Gelukkig hebben we op de boot een spiekbriefje Quechua gekregen en dit ook al even geoefend, zodat we haar kunnen vragen wat minder snel te gaan. In haar kleine en benauwde keukentje kookt ze voor ons op houtvuur een aardappelsoep en groente met aardappels en vis. We krijgen het even extra benauwd als het deurtje naar een klein hok aangrenzend aan de keuken open gaat, met daarin wel 30 cavia's, maar gelukkig eten ze die alleen op feestdagen. Op dit hele eiland is er geen stroom of stromend water. De w.c. staat buiten, aan de achterkant van het huis en wordt doorgespoeld met een emmer water die ernaast staat. Dat belooft wat voor de komende koude nacht. Na de lunch volgen we ons omaatje weer hoger de berg op, naar het voetbalveld van het eiland, waar de Amantani de toeristen een lesje voetbal leren. Dan klimmen we naar de hoogste top, waar we vanuit de tempel van PachaPapa de zon zien onder gaan, met om ons heen niets dan het eindeloze meer en de lucht: fantastisch! Als we weer bij het voetbalveld komen haalt opa ons op en schuiven we aan in het keukentje, waar dan ook de dochter, schoonzoon en kleinkinderen zitten te eten. Na het diner worden we gehuld in traditionele kleding en gaan we naar het feest in het dorpshuis, waar oma en opa ons alle hoeken van de dansvloer laten zien. Als we later naar huis lopen heerst er op het eiland een oorverdovende stilte. 's Nachts valt de kou erg mee, hoewel er de volgende ochtend wel ijs ligt.
We nemen afscheid van ons omaatje en vervolgen de reis naar het eiland Taquile, een uurtje verderop. Tijdens een prachtige wandeling, met blauwe uitzichten over het meer, komen we enkele spinnende en breiende kinderen tegen die tegelijkertijd ook nog de schapen hoeden. Bijzonder. Dit eiland staat bekend om zijn breiende mannen en dat leren ze al op jonge leeftijd. De meisjes verdienen wat bij door armbandjes te weven. Later die dag varen we terug naar Puno, waar Edgar Adventures nog niet aanwezig is voor de transfer en wij veel paniek veroorzaken door op eigen houtje naar ons hotel terug te gaan. Doordat zij onze bustickets niet goed geregeld hebben mogen we de volgende dag in een luxe toeristenbus naar Cusco in plaats van met de plaatselijke boemelbus.
> Peru: Cusco
De busrit door het Peruaanse hoogland is fantastisch mooi, de landschappen zijn uitgestrekt en doen ons aan Mongolië denken. Wel zien we veel armoedige hutjes staan, waarvan wij ons echt afvragen hoe mensen daarin kunnen leven. Aan het eind van de middag checken we in bij het Niños hotel en als we terugkomen van onze eerste verkenningstocht door Cusco moeten we een boze Rossie van CAT-adventures afwimpelen die ons telefonisch blijft stalken om behalve enkele bus- en treintickets nu nog meer aan ons te verkopen. Gelukkig houdt het op als ze de volgende dag persoonlijk langskomt en wij meteen duidelijk maken dat we al onze excursies al geregeld hebben voor de komende week (een leugentje om bestwil vinden wij hier wel op z'n plek). Wij pikken nog even een folkloreshow mee op onze eerste avond hier.
De volgende ochtend is het voor het eerst weer bewolkt, met zelfs af en toe wat sputters. Daarom gaan we eerst naar de overdekte centrale markt, waar we een scala aan bijzondere producten tegenkomen. Wij drinken er een sapje en eten wat broodjes en besluiten om daarna naar het Inca-museum te gaan: erg mooi. Aansluitend bezoeken we Koricancha, een tempelcomplex waar vroeger de Inca's woonden, maar waar later door de Spanjaarden hun Santo Domingo kerk overheen gebouwd is. Toch zijn de overblijfselen uit de Inca-tijd nog duidelijk aanwezig. Als we weer buiten komen schijnt de zon weer en wandelen we wat door het centrum. Bij Puma's Trek Peru boeken we een tour naar de Heilige Vallei voor overmorgen en bij de Blueberry Lounge eten we heerlijk.'s Ochtends is er een heerlijk zonnetje en klimmen wij naar de kaart-controle voor Sacsayhuaman. Hier eten wij ons eerder gekochte ontbijtje, met een geweldig uitzicht over Cusco. Bij Santos van de Tawantinsuyo Ranch regelen we vast een paard voor later, maar eerst willen wij de zonne-poort en de heilige
tempel Sacsayhuaman nu wel eens zien. De gebruikte stenen zijn gigantisch en passen naadloos in elkaar. Te paard gaan we verder naar de maantempel, Puca Pucara en Tambo Machay. De tocht is erg hoog en zeer indrukwekkend. Jammer dat de paarden door onze begeleider geschopt worden en geen enkele keer even mogen drinken. Tot zijn ongenoegen vinden wij het wel prima om af en toe even te stoppen. Helaas doen we niet alle plekken aan die Santos ons beloofd had te paard te zullen bezoeken. Maar we zullen er ook de volgende dag weer achter komen dat Peruanen en afspraken of beloftes een bijzondere combinatie zijn, die niet altijd even goed werkt. Terug bij de ranch lopen we nog 5 minuten naar Qenco, een gigantisch, heilig rotsblok, waar trappen, zitplaatsen, een slang, een puma, tunnels en veel meer zijn uitgehouwen. Weer beneden in Cusco genieten we nog even van de zon op de Plaza de Armas.
De volgende dag komen we er al snel achter dat Cesar van Puma's Trek Peru aan de Plaza de Armas in Cusco ons wel een erg rooskleurig beeld van de tour heeft gegeven. We blijken slechts een half uur te hebben op de markt in Pisac, waar we volgens hem anderhalf uur zouden zijn. Bij navraag aan de gids blijken ook de andere stops korter dan hij ons heeft verteld. Jammer, van de markt in Pisac zien we niet erg veel. Wel eten we heerlijke empanadas en bij de ruïnes van Pisac verlaten we al snel de groep bij de gids om op eigen gelegenheid het enorme complex te verkennen. Zo krijgen wij toch alles te zien in de anderhalf uur die we hier blijven, in tegenstelling tot de andere lammetjes van de kudde. Na de gezamenlijke lunch doen we hetzelfde opnieuw bij de ruïnes van Ollantaytambo, waar we wederom alles kunnen bekijken en na afloop al onze vragen nog aan de gids stellen die ons Speedy-Conzales noemt. Vanuit de ruïnes heb je een fantastisch uitzicht over de hele vallei, die prachtig verlicht is in deze namiddag. 
Het licht wordt steeds mooier en de hele omgeving ziet er betoverend uit, vooral als we over de hooglanden, tussen gigantische besneeuwde toppen door, richting Chinchero rijden. We kunnen nog net snel even door de idyllische straatjes lopen en een blik op de koloniale kerk werpen, die op Inca-fundamenten gebouwd is, voor de zon achter de bergen zakt. Terug bij de bus wacht ons een nieuw avontuur: een mede-toerist is haar discman kwijt en heeft na uitgebreid zoeken met onze zaklamp besloten dat ze bij iedereen in de tassen wil kijken. Als wij als enige niet-Spaans-sprekers weigeren en zeggen dat in Nederland alleen de politie in andermans tassen kijkt, en wij onze spullen de hele dag goed bij ons hebben gehouden, in tegenstelling tot haar, wordt besloten dat bij aankomst in Cusco de politie de hele bus gaat onderzoeken. Met onze tas open en de zaklamp behulpzaam erbij zijn wij even later als eersten de bus uit, terwijl de rest nu nog wel een tijdje bezig is. We zijn erg benieuwd of de discman nog boven water is gekomen, we hopen dat hij uiteindelijk in haar eigen tas gevonden is.
> Peru: Machu Picchu
Om 4.40 uur gaat onze wekker en worden we door de nog donkere bergen met angstaanjagend hoge snelheid naar het station in Urubamba gebracht. Als het net licht wordt zijn we er en kunnen we nog net onze trein halen die om 6.10 uur vertrekt naar Aguas Calientes, dat wij ook nu nog weigeren Machu Picchu Pueblo te noemen. Die bronnen waren er echt veel eerder! De treinrit is absoluut een hele mooie, je ziet het landschap in korte tijd compleet veranderen en al snel worden we omgeven door groene toppen, in een vochtige jungle. Om 8.30 uur komen we onder een strakblauwe hemel aan en omdat we liever vroeger in de morgen (liefst bij zonsopkomst) Machu Picchu bekijken wagen we ons vandaag aan de beklimming van de Putukusi, de heilige berg. Helaas vergat de Rough Guide te vermelden dat we al snel een 40 meter hoge ladder tegen zullen komen, maar na het verzamelen van al onze moed beklimmen we die toch maar. En boven? Is er precies nog zo'n ladder. Hier haken wij toch maar af en gaan we naar beneden om het treinspoor een eind de jungle in te volgen. We horen en zien (soms) bijzondere vogels en voelen vooral bijzondere insekten.
's Avonds gaan we na het alvast kopen van de buskaarten voor Machu Picchu vroeg op bed.Na een snel ontbijt staan we om 5.30 uur in de rij voor de eeste bus, als we horen dat er boven bij de ingang geen entreekaarten te koop zijn en dat je die hier in het dorp eerst moet halen. Eerst denken we dat het een grapje is, maar bij navraag blijkt het toch echt zo te zijn. Na een snelle tocht naar het cultureel centrum staan we vele dollars lichter en 2 kaarten rijker weer in de rij, een stuk verder naar achteren nu, helaas. We kunnen pas in de vijfde bus en tegen de tijd dat we boven zijn zien we al de eerste zonnestralen op de omringende bergtoppen. Een erg indrukwekkend gezicht, maar helaas is het boven de Heilige Incastad bewolkt en valt de verdere zonsopkomst wat tegen.
Pas tegen de middag trekt de lucht weer open, als we net weer beneden komen van onze beklimming van de Huayna Picchu, die een heel ander uitzicht op Machu Picchu biedt dan het standaardplaatje. We bekijken de tempels, huizen en akkers en zelfs de afgelegen Inca-brug en komen dan tot de conclusie: mooi om dit een keer gezien te hebben, maar zeker niet het mooiste wat we gezien hebben. Machu Picchu heeft vele namen, van Mietsie Pietsie tot Mietschu Pietschu, maar bij ons heet het vanaf nu Money Foetsie. Het prijsnivo op deze plek is bizar in verhouding tot de rest van het land.De trein brengt ons weer naar ollantaytambo en in onze taxi naar Cusco ontmoeten we Henk, met wie we in Cusco nog een hapje eten. (het was gezellig Henk)
> Peru: Cusco 2
Na een giga-ontbijt bij Jack's Café en een museumpje (Koricancha, stelt niet veel voor) besluiten we om op eigen houtje nogmaals naar de Heilige Vallei te gaan.
We willen graag de akkers van Moray zien en zijn net op weg naar de public bus als we ineens een taxi aangeboden kregen voor weinig: een man rijdt naar zijn werk en neemt toeristen mee als compensatie in de reiskosten. In Ramal worden we echter op een verlaten kruispunt eruit gezet, omdat Moray niet op de route ligt. We gaan nu met een taxi verder, waar uiteindelijk 12 mensen in komen te zitten, met ons erbij. Voor een sol worden we via een dorpsfeest naar het volgende dorp gebracht. Hier regelen we een taxi die met ons naar Moray gaat, naar dat dorpsfeest (lijkt ons fantastisch om even rond te kijken) en naar Chinchero, waar we een bus of collectivo terug naar Cusco kunnen nemen. Moray valt tegen, maar het dorpsfeest maakt veel goed: er wordt getafelvoetbalt, er is een Peruaanse band (die "hello, hello" naar ons begint te roepen), moeders koken op stenen en vuur vlees met aardappels en voor 10 centimos mag je ringen gooien om snoepjes. 
Er is een overvloed aan zelfgemaakt bier en nieuwsgierige kids, maar na wat rondkijken voelen we dat het tijd is om weg te gaan. In Chinchero is er weer dat mooie gouden licht en zien we dat de Inca-resten veel groter zijn dan we de vorige keer hadden gezien. Bij toeval belanden we in een collectivo en gaan we in de achterbak van een taxi, met 9 Peruanen, terug naar Cusco.Na het ontbijt vliegen we de volgende ochtend terug naar Lima, waar we in een paar uurtjes het centrum bekijken en 's avonds naar de luchthaven worden gebracht. Daar verrast Delta ons opnieuw: onze vlucht is gecancelled en vele uren van ergernis en slechte service later zitten we weer voor 2 nachten in een hotel in Lima. Nou ja, anderhalve nacht, want we vliegen om 6.30 uur eindelijk terug naar huis. Wederom laat ons vliegtuig zo'n 100 mensen achter die ook graag mee hadden gewild en tot kort voor vertrek ook dachten mee te zullen gaan. En zo eindigt een bijzondere reis, met veel nieuwe indrukken. Toch blijft de Trans Mongolië Express onze favoriet!
> Meer Info
Op onze Peru info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Peru en neem ook eens een kijkje bij onze Peru foto's.