Israël Reisverslag: Jeruzalem
| Dit reisverslag is onderdeel van een serie reisverhalen, allen gemaakt tijdens een lange reis van november 2007 tot mei 2009. |
> De Oversteek van Jordanië naar Israël
27-04-2009 Eén van de drie grensovergangen tussen Jordanië en Israël is nog geen uur rijden vanaf Amman. Deze King Hussein brug is een drama om over te steken. Het is er druk, de controles zijn streng en zodoende de wachttijden lang, tot maximaal een uur of vijf. Je wordt streng ondervraagd over je reden van bezoek en allerlei andere zaken. Daar komt bij dat je geacht wordt je bagage af te geven en die wordt dan elders doorzocht en bewaard. In de afgelopen anderhalf jaar zijn we nog nooit van onze bagage gescheiden en dat lijkt ons ook helemaal
geen fijn plan. We besluiten daarom terug naar Aqaba te gaan, om daar de veel makkelijkere overgang naar Eilat te nemen. Deze route is dan wel langer, maar ook meer stressvrij. Wel zo prettig!Inderdaad staan we zonder problemen vier uur later op het busstation van Aqaba, waar we een taxi naar de grens nemen. In een mum van tijd zijn we Jordanië uit en lopen we het stukje niemandsland over naar Israël. Net als vorige week is er helemaal niemand te bekennen. Onze tas gaat door een scanner en wordt zonder meer goed gekeurd. Voor we de nieuwe stempel in ons paspoort krijgen wordt nog even gauw gevraagd wat we komen doen en dat is het dan: in een kwartier beide grenzen over. Vriendelijke, efficiënte vrouwen in hippe kleding bemannen de Israëlische kant en dat is echt een verademing na de afgelopen periode van alleen maar mannen en vormeloze lappen met kijkgaatjes.
Het eerste hostel in Eilat waar we binnen gaan heeft nog een kamer vrij en we zijn aangenaam verrast hoe schoon alles hier is. Als we zijn ingecheckt gaan we eerst op zoek naar de kamerkakkerlak. In onze badkamer in Amman zagen we de grootste kakkerlak die we ooit gezien hebben en de man die het huishouden (niet) deed heeft ons verzekerd dat elk hotel er één of meer heeft. We zoeken ons rot, maar vinden er hier echt geen Zaza. Misschien houden die beesten niet van het hygiënische wc-blok dat er in de pot hangt. Onaardige lui, die Israëlische schoonmakers. 
Als Yvonne als eerste van de douche gebruik maakt is ze het ontbreken van een huisdier echter snel vergeten: meteen heet water en zo hard en zo veel als je zelf wil, wow. Na een minuut of vijf puur genieten schrikken we ons beiden echter rot, Yvonne onder de straal en Peter in de kamer. Het luchtalarm gaat af. Terwijl Peter al halverwege de gang staat vraagt Yvonne zich vertwijfeld af of ze echt wel onder de douche vandaan moet komen. Eindelijk een ophang-punt voor de douchekop en zelfs een heus douchegordijn, dat laat je je natuurlijk niet zomaar afnemen. Gelukkig stopt het alarm na een minuut weer en we halen 
opgelucht adem. Peter omdat hij toch nog de kans krijgt Nederland terug te zien en Yvonne... ach, omdat ze onder de douche kan blijven staan natuurlijk. .
> Met de Bus naar Jeruzalem
28-04-2009 Via de Dode Zee, dit keer dus aan de Israëlische kant, en de Westelijke Jordaanoever, bussen we in zo'n uur of vier naar Jeruzalem. De rit verloopt rustig en ook het appartement dat we vorige week gereserveerd hebben kunnen we snel en makkelijk vinden. Iedereen die we spreken vertelt ons gauw boodschappen te gaan doen, want de winkels zijn twee dagen lang dicht in verband met de dodenherdenking en onafhankelijkheidsviering. We vinden ook uit dat het alarm van gisteravond de aankondiging van de dodenherdenking was en dat we vanavond niet hoeven schrikken van een ontelbaar aantal knallen van vuurwerk voor de eenenzestigste onafhankelijkheidsviering.
Snel gaan we naar een supermarkt om inkopen te doen, een hele opgaaf in een winkel vol produkten met alleen Hebreeuwse opdruk. Gelukkig spreken sommige mensen Engels en zo komen we even later toch met de juiste spullen naar buiten. Terwijl iedereen zich opmaakt voor een avondje feestvreugde doen wij de deur stevig op slot: we zijn moe en duiken vroeg ons bedje in.
> Stadsmuur en Tempelberg
29-04-2009 Als we buiten komen is alles stil op straat. Geen auto's of bussen te bekennen en door een verlaten stad lopen we naar het oude ommuurde centrum. We maken eerst een wandeling over de stadsmuur, vanwaar we een mooi uitzicht hebben over grote delen van de stad en de gebouwen meteen naast de muur. Langzaam
wordt het drukker op straat en we zien veel traditionele Joodse kleding, waaronder lange rokken en mutsjes voor de vrouwen en pijpekrullen en hoge, zwarte hoeden voor de mannen. We hadden geen idee dat er nog zoveel mensen op die manier bij liepen hier.Als we van de muur naar beneden komen zien we de tempelberg met z'n beroemde gouden koepel en staan we al bijna met onze neus voor de klaagmuur. Enkele honderden mensen staan bij de muur te bidden, iets wat vierentwintig uur per dag doorgaat. Verder is er hier niet veel te zien en we gaan naar binnen in het archeologisch park, waar we met onze studentenkaart weer eens een korting kunnen bedingen. Bedankt Bangkok!
In het archeologisch park zien we de byzantijnse huizen en fundamenten van een oude stadspoort en andere bouwwerken. Pal daarachter is de tempelberg en het multimedia-museum op het terrein laat zien hoe het geheel er vroeger heeft uitgezien.
Als we, terug bij de Jaffapoort en de opgang naar de stadsmuur, op zoek zijn naar lunch komt een grote groep jonge mensen langs lopen. Ze dragen Israëlische vlaggen en
zingen en roepen. We denken eerst aan een demonstratie en zijn klaar om ons uit de voeten te maken, maar het blijkt een speciale wandeltocht van Auschwitz naar Jeruzalem te zijn, waarbij de tocht eindigt bij de klaagmuur. Drieduizend jongeren zijn nog over van de vijfduizend die in Auschwitz gestart zijn en onder begeleiding trekken ze door de stad. Wij eten eerst maar een broodje en gaan daarna verder met onze eigen mars door Jeruzalem. We bezoeken op een stille en verlaten begraafplaats het graf van Oskar Schindler, die twaalfhonderd Joden van de dood heeft gered in de tweede wereldoorlog. Tenslotte gaan we nog even binnen in een Armeense kerk, waar we het begin van de dienst kunnen zien. Daarna vinden we het wel mooi geweest en we lopen terug naar ons huisje.
> De Klaagmuur en de Heilig Graf Kerk
30-04-2009 Vanochtend willen we naar de Temple Mount, de heilige plek waar ooit de belangrijkste Joodse tempel gestaan heeft. Tegenwoordig staat er op de heuvel een Moskee met een gouden koepel en die willen wij graag van dichtbij bekijken. Zijn we gisteren én vandaag de strenge controles voor de klaagmuur doorgekomen met onze laptop in de tas, bij deze controle is het ineens een probleem en komen we er niet in.
We maken een nieuw plan voor deze dag en willen het plein bij de klaagmuur oversteken, terug naar de andere kant, als we zien dat het bij de muur een drukte van belang is. Zowel aan de vrouwen- als aan de mannenkant staan tientallen gelovigen te bidden. Ook zijn er rituelen aan de gang, die er erg interessant uitzien en waar we graag even naar blijven kijken. Het blijkt allemaal te horen bij de Bar Mitswa's van de jongens die op verschillende plekken temidden van mannelijke familieleden staan. De moeders en andere vrouwen mogen het mannen-deel niet betreden en kijken toe van achter een hek. Wij scharen ons tussen die moeders en kijken met grote belangstelling wat er allemaal gebeurt. Een zwarte band, waaraan een doosje is bevestigd met een Thora tekst, wordt om de arm van de jongen vast gemaakt. Een andere band komt om het hoofd. De jongens mogen allemaal een deel uit de Thora voorlezen en daarna wordt er snoep gestrooid en gezongen. Tenslotte brengt elke jongen de Thora terug naar een plek bij de klaagmuur en wordt hij vanaf nu als man beschouwd.
Als we ons eindelijk van alle interessante gebeurtenissen op het plein weten los te weken wandelen we nog wat door de oude stad. Ook komen we al lopend bij de kerk van het heilig graf, ofwel the church of the holy sepulchre, waar Jezus gekruisigd en begraven is. De meest uiteenlopende Christelijke gelovigen komen op deze plek af en we zien nonnen uit India, priesters in lange, zwarte gewaden, Ethiopiërs in paarse kleding met mutsen op, maar ook Russen in veel te strakke truitjes in minirok. We kijken uitgebreid in de kerk rond, maar slaan de ruimte waar de vermoedelijke begraafplaats van Jezus is over. We kunnen het geduld om voor zoiets in een lange wachtrij van
depressief ogende gelovigen te staan niet opbrengen. Doe ons maar de koeien en lekker gekke dansjes en kleuren van de Hindu-tempels in India en Nepal, dan valt er tenminste nog wat lol te beleven.Vanuit de oude stad lopen we naar het Israël museum, waar we een schaalmodel van het Jerusalem van een paar duizend jaar geleden bekijken. Ook wagen we ons in de donkere vertrekken waar de Dead Sea Scrolls tentoongesteld worden, de oudste Bijbelse teksten die ooit gevonden zijn. Het hoofdgebouw is gesloten voor renovatie, dus rest alleen wat moderne kunst en daarmee eindigen we dan deze dag.
> Mea Shearim
01-04-2009 Aangezien het morgen Sjabbat is, de rustdag, doen we eerst inkopen voor twee dagen. De Mahane Yehuda markt is gelukkig om de hoek, dus al gauw is de klus geklaard.
Nu begeven we ons naar Mea Shearim, de wijk waar de meest orthodoxe Joden van de stad wonen. We weten hier werkelijk niet wat we zien. Mannen en jongetjes hebben lange pijpekrullen en hoge hoeden. De vrouwen dragen pruiken en hoofddoeken, terwijl meisjes in jurken rondkuieren die eruit zien alsof ze van voor de eeuwwisseling zijn. Van twee eeuwen geleden. Het lijkt alsof we in de tijd zijn terug gereisd naar ergens in de achttiende eeuw en we vinden het een bizarre gewaarwording.
Na de rust van Mea Shearim is de moslimwijk waar we vervolgens belanden een knotsgekke drukte met schreeuwende marktkooplui en mannen die over straat rennen op weg naar de moskee voor het vrijdaggebed. Wij willen in deze buurt een museum bezoeken, maar als we daar aankomen blijkt het op vrijdag gesloten. We maken een ommetje via de binnenstad, waar we bijna platgedrukt worden in het gedrang van gelovige Moslims op weg naar de tempelberg. Vervolgens nemen we een kijkje bij de tuin-tombe, de plaats waar de minder slimmen ooit dachten dat Jezus begraven lag. De bewuste plek bestond namelijk in het jaar nul nog niet en er is ook nu nauwelijks iets te zien. Enigszins teleurgesteld keren we terug naar ons huisje.
02-04-2009 Op zaterdag valt er in Jerusalem helemaal niks te beleven. Het is vandaag ook nog eens zwaarbewolkt, depressief weer, dus blijven we lekker binnen.
03-04-2009 Het idee om "even" naar het Israël-museum te gaan draait erop uit dat we onze halve dag in het museum rondneuzen. Op zich geen probleem, want het weer is ook vandaag niet al te best.
's Middags doen we nog een poging tot winkelen, maar we kunnen de hippe kledingwinkels niet vinden.
04-04-2009 Jammer genoeg weer een sombere lucht en zelfs regen. Kunnen we alvast wennen. Ons plan om naar de tempelberg te gaan laten we daarom varen. We kopen twee buskaartjes naar Eilat voor morgenochtend en daarmee is deze reis dan echt bijna afgelopen. Via Eilat en Taba reizen we met de bus naar Caïro, vanwaar we zaterdag naar Amsterdam vliegen. We zijn blij dat we deze dagen in Jerusalem op het laatste moment nog hebben toegevoegd. De stad heeft veel bijzonder boeiende bezienswaardigheden te bieden en we zullen zeker nog eens terug komen om de rest van Israël te zien!
Verschillende geloven in Jerusalem Israël filmpjeHet Verschillende geloven in Jerusalem Israël zal hier te zien zijn |
Klik op bovenstaand filmpje om even bijna-live in Jeruzalem rond te kijken.
> Meer Info
Op onze Israël info pagina is veel nuttige informatie te vinden over Israël en neem ook eens een kijkje bij onze Jerusalem 1 foto's en Jerusalem 2 foto's.